καλο σαββατο

οκ...το ξερω οτι μεταξυ δυο συνεχομενων μη δισεκτων ετων η διαφορα ειναι μια μερα δηλαδη για παραδειγμα δεκατρεις μαη του 2010 ηταν πεμπτη, το 2009 δεκατρεις μαη ηταν τεταρτη και το 2011 δεκατρεις μαη θα ειναι παρασκευη. αλλα δεν ειχα καταλαβει οτι εαν καποια χρονια δεν ειναι δισεκτη η πρωτη και η τελευταια μερα του ετους θα ειναι ιδια, πραγμα που ειναι απολυτα λογικο με βαση το παραδειγμα που εδωσα. φετος η χρονια ξεκινησε με παρασκευη και θα τελειωσει με παρασκευη. στα δικα μου μάτια ολο το 2010 ηταν μια μεγαλη παρασκευη. ξερω εχω περιεργη ματιά. για την παρασκευη που τελειωνει λοιπον αλλα και το σαββατο που ξεκινα.. et voila

πρεπει σε καποιον να φωναξω!!!!

για οσους θυμουνται αυτο το ποστ και δεν καταλαβαν που αναφερεται σας ενημερωνω οτι απο το καλοκαιρι το τμημα του ηλεκτρικου αττικη-μοναστηρακι ειναι εκτος λειτουργιας, και παραμενει εκτος. για να πας απο αττικη στο μοναστηρακι και το αντιθετο πρεπει να χρησιμοποιησεις τις δυο γραμμες του μετρο. βεβαια η ομονοια συνδεεται με το μετρο, η βικτωρια παλι οχι, εκει αναφεροταν το προηγουμενο ποστ. μετα απο 5 μηνες εβαλαν δρομολογιο λεωφορειου για να μπορει καποιος απευθειας απο αττικη να παει βικτωρια.
και το τραγελαφικο της ημερα, καθως περιμενα το τρενο στην αττικη περασε ενα κλαρκ απο την γραμμη που ειναι υπο κατασκευη και ενας αρχισε να φωναζει στον οδηγο του. χαραμοφαιδες, τεμπεληδες, μεχρι ποτε θα περιμενουμε και αλλες ιδιου μηκους κυματος δηλωσεις. λες και εφταιγε ο οδηγος του κλαρκ για ολη αυτη τη καθυστεριση και την ταλαιπωρια...

best and worst

ανοιγεις ενα δωρο και βλεπεις κατι που ηδη ειχες βαλει στο ματι να το αγορασεις ετσι και αλλιως για τον εαυτο σου (best)
ανοιγεις ενα δωρο και βλεπεις κατι που αγορασες χθες το απογευμα για τον εαυτο σου (worst)
και τα δυο εγιναν φετος...

DIE HARD

ειδα οτι το διαφημιζε ενα ελληνικο καναλι και αμεσως μου ηρθε στο μυαλο αυτο.

Chandler: Die Hard still great!

Joey: Yep. Hey, what do you say we make it a double feature?

Chandler: What’d you rent?

Joey: Die Hard 2.

Chandler: (looking at the tape) Joey, this is Die Hard 1 again.

Joey: Oh, well we watch it a second time and its Die Hard 2!

Ross: Joey, we just saw it!

Joey: And?

Ross: And it’ll be cool to see it again! Yeah!

Joey and Ross: Die Hard!!!!!!

Ross: Dude, you didn’t say Die Hard. Is everything okay?

Chandler: Yeah, I just got uh, got plans.

Ross: Well, John McLane had plans!

Chandler: No, see the thing is I want to get out of here before Joey gets all worked up and starts calling everybody bitch.

Joey: What are you talking about? Bitch.

το περιεργο ειναι οτι ακουγεται το "let it snow" στην αρχη που ειναι χριστουγεννιατικο τραγουδι ενω το επεισοδιο προβληθηκε αρχες νοεμβρη. στην συγκεκριμενη περιπτωση ταιριαζει γαντι...
καλα χριστουγεννα σε ολους

joincidence? vol2

εαν υποθεσουμε οτι εχουμε μια μεγαλη ευθεια με γραμματα και για να παμε απο το ενα γραμμα στο αλλο το μονο που μπορουμε να κανουμε ειναι η προσθεση (δηλαδη για να πας απο το αλφα στο βητα προσθετεις ενα και για να πας απο το βητα στο αλφα προσθετεις εικοσι τρια) το εψιλον για να γινει χι προσθετεις δεκα επτα και το θητα για να γινει αλφα προσθετεις παλι δεκα επτα. σε εικονες δλδ ε+17=χ και θ+17=α, συμπτωση;

υγ σιγα μην καταλαβατε...

τι ακριβως ηθελε;

περπαταω λοιπον κοντα στον σταθμο του ησαπ στην ειρηνη και σταματαει κοντα μου ενα αυτοκινητο, κατεβαζει το παραθυρο και με ρωταει "πως θα παω παιδακι μου στον μωλο (ή μολο)..."

η δικαιωση

την βλεπω σπανια, πολυ σπανια, 1-2 φορες τον χρονο και εαν. παντα στην τυχη. ποτε κατοπιν "ραντεβου". οποτε την βλεπω χαιρομαι λιγο. ειναι απο τις πολυ λιγες κοπελες που με το που την ειδα ηξερα οτι μου αρεσε. χωρις να προσδιορισω τον λογο. μου εβγαζε κατι οικειο μαλλον, αλλα δεν ειμαι και 100% σιγουρος γιατι ακριβως μου αρεσε. εκεινη βεβαια δεν εμαθε ποτε κατι απο μενα (δεν ξερω εαν ειχε καταλαβει κατι μονη της) γιατι σε αυτο το θεμα ειμαι λιγο χειροτερος απο αυτο... γιαυτο δεν ειχε γινει και ποτε τιποτα μεταξυ μας. τις προαλλες την ειδα. ειμασταν σε καποιο χωρο γραφειου. εδειχνα στεναχωρημενος για κατι οποτε εκεινη με πλησιασε, μου χαιδεψε τα μαλλια και μου εδωσε ενα φιλακι στα χειλια. μετα απο λιγο, απο μια κρυφη καμερα ειδα οτι ηταν κατι για να μου ριξει σταχτη στα ματια και να με παγιδεψει. τοτε θυμηθηκα οτι την ειχα γραψει στο κινητο μου με το αντιθετο του ονοματος της. για παραδειγμα εαν την ελεγαν αγαπη εγω την ειχα γραψει μισος. οποτε για να συνεχισω τον τιτλο "η δικαιωση του ονειρου..."

happy me...

χθες ειχα παει στο σπιτι μιας φιλης που γιορταζε τα γενεθλια της. θυμαμαι τι σοκ ειχα παθει οταν ....(deja vu;)....με συστησε στην μητερα της. απο εδω το κιτρινο30φυλλο απο εδω η μαμα μου. μου επιασε το κεφαλι και με τα δυο χερια της και με φιλησε... σταυρωτα. μην ψαρωνετε δεν ηταν τοσο μεγαλο το σοκ :)
το μεγαλο σοκ βεβαια ηταν οταν μου ειπε επιτελους σε γνωριζω κιτρινο30φυλλο απο το αναγνωστηριο. δεν εχω συνηθισει να εχω τετοια αναγνωριση στους γονεις των φιλων μου και χαρηκα. τελος παντων...καλη εβδομαδα σε ολους σας. γεια χαρα

happy feet

χθες ειχα παει στο σπιτι μιας φιλης που γιορταζε τα γενεθλια της. θυμαμαι τι σοκ ειχα παθει οταν ειχα ξαναπαει σπιτι της περσι τετοια εποχη για τον ιδιο λογο...

flashback
εχω ετοιμαστει για να φυγω. το μονο που μενει ειναι να βαλω καλτσες και παπουτσια. διαλεγω ενα ζευγαρι καλτσες που μολις το φοραω βλεπω οτι εχει μια μικρη τρυπουλα σε ενα απο τα δακτυλα. δεν σκεφτηκα να μην τις φορεσω, μια μικρη τρυπουλα ηταν και στο κατω κατω ποιος θα την εβλεπε;σωστα;λαθος!!!!με το που φτανω στο σπιτι και μπαινω μεσα παρατηρω μια κουρελου με 3-4 ζευγαρια παπουτσια. εδω, μου λεει η φιλη μου, βγαζουμε τα παπουτσια, ειναι για να μην λερωνουμε τα χαλια. εμεινα καγκελο. τι ατυχια ηταν αυτη...θα εβλεπαν ολοι την τρυπια καλτσα. δεν μπορουσα να κανω καμια διαπραγματευση, επρεπε να τα βγαλω αλλιως θα εμενα στην ακρουλα του σπιτιου που δεν ειχε χαλι ή οπως μου προτεινε να φοραω σακουλες στα ποδια, ακομα χειροτερο δλδ απο την τρυπια καλτσα. εκανα το κολπο του αποπροσανατολισμου, κατευθυνα την ματια τους αλλου και με μια αστραπιαια κινηση αλλαξα το πανω κατω στην καλτσα. τωρα η τρυπουλα ηταν απο την κατω πλευρα, κανεις δεν θα την εβλεπε

...αυτη τη φορα ομως ημουν προετοιμασμενος. το πρωτο πραγμα που διαλεξα την ωρα που ντυνομουν ηταν οι καλτσες. τις ελεγξα, τις δοκιμασα και ολα ενταξει. κανενα αγχος την στιγμη που επρεπε να αποχωριστω τα παπουτσια μου. το μονο που εχω να πω ειναι ποσο πιο ξεκουραστα ενιωθα τα ποδια μου οταν γυρισα σπιτι, και τις δυο φορες. δεν ειναι και τοσο ασχημα τελικα, ειδικα εαν εχεις ενα "αξιοπρεπες" ζευγαρι καλτσες...

false alarm

ανοιξα την πορτα αποτομα, δεν περιμενε να μπει καποιος. πεταχτηκε λες και ειχε ελατηρια. την ειδα να αφηνει κατι στο τραπεζι της κουζινας. ειχε ενα λευκο τραπεζομαντιλο οποτε το κατι που αφησε, το οποιο ηταν και αυτο λευκο, κρυφτηκε λιγο. οταν με ειδε ηρεμησε λιγο. την ρωτησα τι επαθε. τιποτα μου ειπε. νομιζε ομως οτι ηταν ο πατερας της. δεν ηθελε να την δει να κραταει αυτο ο λευκο πραγμα που μαυριζει τους πνευμωνες της, τον ντρεποταν εαν και ο ιδιος καπνιζε.το κοριτσακι της ιστοριας ειναι 55 χρονων και παρολαυτα φοβαται να την πιασουν να καπνιζει. κοφτο το ριμαδι...

υγ το προηγουμενο ποστ παροτι γραφτηκε 16/12/2010 (λιγο μετα τις 12 το βραδυ) ηθελα να δημοσιευτει 15/12/2010 ωστε να μην εχω δυο ποστ την ιδια μερα. παλιοτερα εβαζα ωρα και ημερομηνια που με βολευαν...τωρα δεν με "αφηνει"...με πηραν χαμπαρι;καμια ιδεα;

can i help you?

κυριακη μεσημερι προς απογευμα. "ανεβαινω" με τα ποδια τον κεντρικο δρομο της περιοχης μου. ο δρομος ειναι ερημος. απο μακρια βλεπω ενα αυτοκινητο να σταματαει στο πλαι ενος περαστικου, φαινοταν να τον ρωταει κατι. εκεινος εκανε καποιες κινησεις με τα χερια του σαν να δινει οδηγιες για καποιο δρομο, για καποιο μαγαζι..κατι τετοιο. μετα απο λιγο το αυτοκινητο απομακρυνεται. οταν τον πλησιασα ειδα οτι φορουσε μια μπλουζα με ενα τεραστιο i. καπως ετσι...

λετε να ηταν υπαλληλος του δημου;

παει....vol3

την περασμενη κυριακη τελειωσε το ερασιτεχνικο τουρνουα που σας ειχα πει σε παλιοτερο post. απολογισμος για την ομαδα σε εφτα παιγνιδια εξι ηττες και μια νικη. στην μια απο τις εξι ηττες δεν επαιξα εγω,αλλα στην μοναδικη νικη ημουν παρων. θελω να ευχαριστησω μεσα απο το blog τον φιλο μου αλφα που μου εδωσε την ευκαιρια να κανω κατι που αγαπω τοσο...

και μια ανεκδοτη ιστορια σχετικα με αυτο το τουρνουα

εcυ: θα παιξετε αυτη την κυριακη?
εγω: ναι,1030
εcυ: α νωρις....που?
εγω: ελληνικο,παντα εκει παιζουμε
εcυ: και πως πας εκει?
εγω: παω στον αγιο δημητριο,και μετα αμαξι,ο αλφα
εcυ: μαλιστα,και εαν θελει καποιος να ερθει απο μονος του?χωρις τον αλφα?
εγω: με τραμ ή με λεωφορειο,το τραμ αντεδεικνυται.... :)
εcυ: χιχι!γιατι??
εγω: γιατι πρεπει να πας φαληρο,και μετα να το παρεις,και ειναι 45 λεπτα περιπου ή απο συνταγμα...και ειναι κανενα 60αρι περιπου,γιατι ρωτας?
εcυ: α τοσο καλα :) ετσι ρωταω,και τι ωρα τελειωνει?
εγω: http://www.stadia.gr/hellinikon/hellinikon-gr.html ,δεν παιζουμε σε αυτο :) αλλα παιζουμε απεναντι απο αυτο :)
εcυ: ασχετο!τι ωρα τελειωνει ο αγωνας που θεωρητικα αρχιζει στις 10.30?
εγω: οχι ασχετο,διπλα μας ειναι,στις 12 περιπου
εcυ: ασχετη απαντηση εννοουσα!μαλιστα...
εγω: και μετα θα παμε για τον καφε της παρηγοριας :)
εcυ:χαχαχχα!!!!θα πατε οντως για καφε ή ετσι το λες?
εγω:ετσι το λεω :)
εcυ:α μαλιστα, ενταξει λοιπον
εγω:καμια αλλη χρησιμη πληροφορια? να δωσω?
εcυ: :) οχι με καλυψες για την ωρα :)

δεν περιμενα να ερθεις. χαρηκα που σε ειδα. βεβαια δεν ηξερα πως να αντιδρασω οταν σε ειδα αλλα σιγουρα χαρηκα. ηταν στα αληθεια μια ευχαριστη εκπληξη η παρουσια σου. σε ευχαριστω...

ηταν αναγκη;

πειτε μου χρονια πολλα....γιορταζω!!!!

χθες δευτερα 6 δεκεμβρη ηταν του αγιου νικολαου. γιορταζε ο νικολαος ή νικος και η νικολετα ή νικη ή λετα. χθες την ωρα που ακουγα ραδιοφωνο ενας μουσικος παραγωγος ειπε χρονια πολλα σε οσους γιορταζουν σημερα. μου εκανε εντυπωση. δεν το λενε καθε μερα αυτο. το σαββατο γιορταζε ο σεραφειμ δεν ακουσα να ευχεται κανεις απο την τηλεοραση ή το ραδιο χρονια πολλα σε κανεναν. απλα αυτο το ονομα εδω στην ελλαδα ακουγεται αρκετα και σου λεει ολο και καποιος που γιορταζει θα ακουει ή θα βλεπει. ολο αυτο με εκανε να θυμηθω μια ιστορια. πριν 11-12 χρονια, παλι 6 δεκεμβρη, μετα την πρωινη προσευχη στο σχολειο ο λυκειαρχης πλησιαζει το μικροφωνο λεει τα συνηθισμενα και κλεινει τον λογο του με τα χρονια πολλα σε οσους γιορταζαν σημερα. μαντεψετε πως τον ελεγαν....

υγ εγω δεν γιορταζα χθες....

αμ (δεν πατε) κα(λα)

σημερα πηγαν οι γονεις μου στο ΙΚΑ για την συνταξη της μητερας μου.μετα απο 10 λεπτα με πηραν τηλεφωνο σπιτι και μου ζητουσαν να βρω το ΑΜΚΑ της.μα καλα πατε στο ΙΚΑ και δεν εχετε μαζι οτι χρειαζεται;την επομενη φορα θα πανε σε καμια εφορια και θα μου ζηταν να τους βρω το ΑΦΜ....

you're not the same!

το σπιτι μου βρισκεται κοντα στο "the mall athens". το αγαπημενο μου μαγαζι εκει ηταν το fnac. ειχε βιβλια, μουσικα cd, dvd, παιχνιδια και παιχνιδομηχανες, κινητα τηλεφωνα, συσκευες εικονας και ηχου, ηλεκτρονικους υπολογιστες και οτι συναφη με τα παραπανω. πολλες φορες καθως γυρνουσα σπιτι απο ιδιαιτερο εκανα μια παρακαμψη απο κει. χαζευα βιβλια, ακουγα κανενα cd, εβλεπα καμια ταινια που εδειχναν οι καινουργιες τηλεορασεις. γενικα καλα περνουσα. παροτι υπαρχουν πλεον πολλα καταστηματα που εμπορευονται αντιστοιχα προιοντα μου αρεσε αυτο πιο πολυ γιατι, σε αντιθεση με τα αλλα του ειδους του που ειναι πολυοροφα, ηταν ενας τεραστιος οροφος, αφου και το fnac στο κεντρο που ηταν τρεις οροφοι ηταν λιγοτερο αρεστο σε μενα, και μπορουσες να πας σε οποιο τμημα ηθελες (βιβλια,cd,dvd κλπ) χωρις να ανεβοκατεβαινεις οροφους και σκαλες. δυστυχως ,αποτι φαινεται και στην χρηση παρελθοντικου χρονου στα ρηματα, η fnac σαν εταιρια εφυγε απο την ελλαδα το περασμενο καλοκαιρι οποτε εκλεισε και το αγαπημενο μου καταστημα. τα καλα νεα βεβαια ηρθαν απο τον μεγαλο μου αδελφο. λιγες μερες αφου εκλεισε το καταστημα στο "the mall athens" ξανα ανοιξε με διαφορετικο ονομα αυτη την φορα, αλλα φυσικα με τα ιδια προιοντα. μου ελεγε λοιπον ο αδελφος μου οτι ειναι ακριβως οπως ηταν, οπως μου αρεσει δλδ, ενας οροφος με απολα, τιποτα δεν αλλαξε, μονο το ονομα και λιγο τα χρωματα. οταν πηγα να το δω απο κοντα καταλαβα οτι ο αδελφος μου ειχε δικαιο. το αγαπημενο μου ηταν εκει, με την αλλαγη στο ονομα και λιγο στα χρωματα οπως τα ελεγε ο αδελφος μου, κατα τα αλλα ολοιδιο....παρολαυτα εγω ειχα το ιδιο συναισθημα με τον τζοι στο παρακατω βιντεο με τον καινουργιο πιγκουινο...
4-5 μηνες μετα την αλλαγη ονοματος ο χωρος εχει αρχισει πραγματικα να διαφοροποιειται. ο καινουργιο ιδιοκτητης εκανε αλλαγες στην τοπογραφια του καταστηματος και οχι μονο. οπως και να εχει και τιποτα να μην αλλαζε δεν θα ηταν πια το ιδιο...

joincidence?

το σαββατο το βραδυ αποκοιμηθηκα και απο το ραδιο ακουγοταν αυτο το τραγουδι....



την κυριακη το πρωι ξυπνησα και απο το ραδιο ακουγοταν το ιδιο τραγουδι,συμπτωση;

Κι έμεινα εδώ

Στίχοι: Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος
Μουσική: Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Μπάμπης Στόκας


Σαν μια χορδή που χtυπάει δυνατά
μέσα στο στήθος σου
σαν άστρο που σβήνει
και μια μελωδία που πίσω σ` αφήνει
ημέρα μου, φως μου, ζωή μου
ψυχή μου και πάθος
και λάθος και τέλος και αρχή μου
μικρή μου, πληγή μου.

Κι αφού οι καλοί
σου λένε πάντα την αλήθεια και νικούν
και σε παίρνουν μακριά
γιατί εσύ μου σφυρίζεις
κι αφού θες να βγεις στη βροχή
και να χορέψεις μ` ένα άσπρο μαντίλι
εγώ σ` ακολουθώ.

Κι έμεινα εδώ να προχωρώ
να προσπαθώ να σε κάνω να φύγεις
και το μυαλό μου να μη λέει ''σ` αγαπώ ''.

Κι έμεινα εδώ ν` αναζητώ
και να χαζεύω τις ώρες που λείπεις
κι η μουσική μου να μη βρίσκει σκοπό.

Είναι οι λέξεις, οι στιγμές
είναι οι φίλοι που θα δεις, είν` οι γνωστοί
και θα χορτάσεις μικρές χαρές
και λύπες θα περάσεις.
Κι είν` οι εικόνες, οι μαμάδες, οι μπαμπάδες
τα πτυχία, τα λουλούδια
τα παιδιά στα χειρουργεία
τα φύλλα που μυρίζουν στην αυλή κι ένα φιλί
Κι όπως είναι οι κρύες νύχτες
που δεν έχουν τελειωμό
σαν τα σεντόνια που μας πνίγουν
σαν τα τσιγάρα που μας ρίχνουν.

Είν` οι σκέψεις
που πια μόνες τους γελάνε
και που μας βλέπουν στην αρένα
κι όμως δε μας ακουμπάνε.
Γιατί ;

παει.... vol2

μετα απο 5 ποστ σε ισαριθμες συνεχομενες μερες εσπασε το σερι.το χασαμε το σερι πατριωτη....θα επανελθω δημητριος....(δριμυτερος)

υγ ενα τραγουδι που αγαπω πολυ,καλη ακροαση

και μη ρωτας και μενα....

το ακουσα να το τραγουδας ενα πρωινο και μου το κολλησες για εκεινη την μερα.μου ειχε κανει εντυπωση πως ηξερες οτι οταν τσαντιζομαι κανω ησυχια.δεν θα θυμασαι αυτο το γεγονος,ομως εγω θυμαμαι πολλα,ακομα και τα πιο μικρα μικρα.

Στίχοι: Μάνος Ξυδούς
Μουσική: Φίλιππος Πλιάτσικας
Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ

Μέτρησα προχθές τις μικρές μας στιγμές
ήσουνα κι εσύ μια σταγόνα στη βροχή
Κι αν δεν μπορώ να σ'αγγίξω πάλι μόνος προσπαθώ
να κρυφτώ, να σε χάσω, να χαθώ

Μα δε θα δακρύσω πια για σένα
και μη ρωτάς για μένα
δε θα δακρύσω πια για σένα
και μη ρωτάς για μένα

Μέθυσα προχθές στις μικρές μας στιγμές
ήσουνα κι εσύ μια σταγόνα από κρασί
κι αν δεν μπορώ να σ' αγγίξω πάλι μόνος προσπαθώ
να κρυφτώ, να σε χάσω, να χαθώ

Μα δε θα δακρύσω πια για σένα
και μη ρωτάς για μένα
δε θα δακρύσω πια για σένα
και μη ρωτάς για μένα

αλλου τελειωνει....

εγω εχω...

grab a spoon....

παει....

υγ πως ειναι δυνατον να χασεις κατι που ποτε δεν ηταν δικο σου;
υγ1 μαλλον οταν χασεις την ελπιδα οτι μπορεις να το αποκτησεις....

το τρενακι του βασιλη....

χωρις

η αγνοια ειναι ευτυχια....ποτε θα το μαθω αυτο;
μαλλον ποτε αφου εχω εμφυτη την περιεργεια

beautiful μερα

ηταν πεμπτη.ημουν μεσα σε ενα λεωφορειο.ειχε κινηση,ειχε ζεστη,ειχε κοσμο.ειχε και καλη παρεα ομως.ξερεις να μου κανεις καθε μου day ομορφη

εχεις παγωτο κερασει :)

χθες με πληρωσαν απο ενα ιδιαιτερο χρωστουμενα απο την προηγουμενη χρονια,οποτε γιατι οχι;

Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Ίσως να έγινα κι εγώ ό,τι ακριβώς μισούσα
να φτύνω γέλια ψεύτικα να βγάζω το καπέλο
χειροκροτώντας δυνατά αυτά που δεν μασούσα
και να πουλάω παρηγοριές πίσω από μαύρο βέλο.

Μπορεί να έμοιασα κι εγώ σ' αυτούς που κυνηγούσα
να στήνω δόκανα παντού να μη σε πλησιάζουν
να κάνω κόλπα πονηρά για τα δικά σου λούσα
αλλά να βγάζω το σκασμό όταν θα σε βιάζουν.

Μπορεί να φίλησα κι εγώ εκεί που είχα φτύσει
και να δικαιολογήθηκα πως ήμουν υπεράνω
δήθεν κακίες δεν κρατώ κι ας μ' έχετε φυσήξει
σαν το κεράκι το ροζέ στην τούρτα πάνω πάνω.

Μπορεί να πούλησα κι εγώ κάτι απ' την ψυχή μου
αφού μου τη ζητήσανε γιατί να μην κεράσω
μόνο που είχα πρόβλημα αν ήταν στην τιμή μου
ή μου την κλέψανε κι αυτή μ' έναν κρυμμένο άσσο.

the end....

γιατι δεν τελειωνουν ολα τα παραμυθια με το "εζησαν αυτοι καλα και μεις καλυτερα..."

Στίχοι: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Πρώτη εκτέλεση: Μιλτιάδης Πασχαλίδης

Κάποτε γνώρισα μια λίμνη
μάτια μου, μάτια μου
κάποτε γνώρισα μια λίμνη
που ‘θελε να ‘ναι θάλασσα

Και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι
και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι

Κάποτε αντάμωσα μια πέτρα
μάτια μου, αχ μάτια μου
κάποτε αντάμωσα μια πέτρα
που ‘θελε βράχος να γενεί

Και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι
και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι

Κάποτε αγάπησα μια κόρη
μάτια μου, μαύρα μάτια μου
που ρωτούσε κάθε αγόρι
πότε γυναίκα θα γενεί

Και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι
και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι

Έχουν περάσει χρόνοι δέκα
μάτια μου, αχ μάτια μου
η κόρη γίνηκε γυναίκα
μα εγώ απόμεινα παιδί

Και κάθε που χαράζει
με τρώει το μαράζι
και κάθε που χαράζει
με τρώει το μαράζι

και παλι τεσσερα...

καποτε μεταξυ 1994 και 1996

την κυριακη 24 οκτωβρη 2010

για την ιστορια και τα δυο καλαθια ηταν ευστοχα...

το κλαμα κανει καλο...

το λεει και ο sandy


[Scene: Ross and Rachel's apartment. Sandy is knitting baby clothes. Ross and Rachel walk into the living room.]

Ross: Here goes...

Rachel: I can't watch. It's like firing Elmo. (Ross walks to the couch where Sandy sits)

Ross: Sandy... Hi, we uhm... we kinda need to talk. I'm afraid it's not working out.

Sandy: (surprised) Oh...

Ross: Yeah, uhm... I mean, Rachel and I, think you are great... with Emma... uhm... We just feel...

Rachel: (from behind the bedroom door) YOU! You feel!

Ross: I... just feel that the... the chemistry isn't right. I'm sorry. We're... we're more than happy to give you good recommendation...

Sandy: Oh, no, no, no... That's okay. I got a lot of offers from other families. I just picked you guys because... I liked you the best.

Rachel: (from bedroom) Oh, damn you Geller!

Ross: Anyway, uhm...Well, I'm glad there's no hard feelings.

Sandy: No, none at all. You need to be happy with whoever is in your home... Although if you don't mind telling me, what was your problem? Maybe it's something I can work on in the future.

Ross: No, you know, it's uhm... nothing you did, it's... it's uhm... my issue.

Sandy: What is it...? (Ross hesitates) Please...? (he tilts his head)

Ross: You know, I'm just not uhm... that comfortable with a guy who's as sensitive as you.

Sandy: That's fair... Although, can I ask... why do you think that is?

Ross: Why... I... I don't know. (Sandy tilts his head again) Uhm... errrr... maybe... maybe because of my father?

Sandy: hmmm... (and shakes his head)

Ross: I mean, uhm... you know when I was growing up he was kind of a tough guy... You know a-a-and as a kid I wasn't the athlete I am now.

Rachel: (from the bedroom) Huh ha ha!

Ross: I play squash...! Anyway, uhm... I uhm... I always get the feeling he thought I was too sensitive.

Sandy: That must have been hard.

Ross: It was hard... I remember... I was in my bedroom... playing with my dinosaurs... playing and learning... and my father walks in and says... he says... "What are you doing with those things? What's wrong with you, why aren't you... why aren't you outside playing like a... like a real boy?

Sandy: But you are a real boy!

Ross: I know I am! (Ross now starts to cry) ...And when it's summer, and it's hot, why can't you wear a tank top?

Sandy: It's allright! Crying is good. It lets the boo-hoos out.

Ross: Here come some more...


[Scene: Joey's apartment. Joey and Sandy are sitting at the kitchen counter. Joey is holding mr. Wigglemunch, and Sandy holds the Grumpus.]

Sandy/Grumpus: And what's the one kind of boat that can never, ever sink?

Joey/Wigglemunch: What kind?

Sandy/Grumpus: A friend-ship...

Joey: Wow! You blow my mind...

Sandy: Oh, I gotta go.

Joey: Aaahh... How much do I owe you?

Sandy: Twenty bucks.

Joey: It's like the cheapest college ever.

υγ οπως θα καταλαβατε,οσοι διαβασατε το σεναριο,καποιες ατακες λειπουν...δεν ξερω γιατι :)

και παλι 4....

χρειαστηκε να ψαξω αρκετα για να βρω/θυμηθω ποτε επαιξα για τελευταια χρονια μπασκετ σε ομαδα...ηταν απριλης του 2005.δεν θυμαμαι ποτε ηταν η τελευταια μου προπονηση,ουτε ποτε ηταν ο τελευταιος μου αγωνας.δεν κρατησα την ημερομηνια γιατι δεν ηξερα οτι τον σεπτεμβρη του 2005 η μπασκετικη μου καριερα θα σταματουσε.ενταξει εχω ξαναπαιξει μπασκετ απο τοτε,αλλα τα "μονα" δεν μετραν. σημερα μετα απο 5 χρονια,6 μηνες και 7 μερες (οχι δεν ειναι 7 οι μερες,απλα το σκεφτηκα με το 5,6,7...ειπαμε numbergeek) ξαναεπαιξα μπασκετ σε αγωνα με την εμφανιση ομαδας και το 4 στην πλατη.ενταξει η ομαδα που επαιξα δεν ηταν ομαδα ομαδα,δεν καναμε καποια προπονηση,ολοι μας ασχολουμαστε με το μπασκετ γιατι εχουμε μερακι....ενα ερασιτεχνικο τουρνουα ειναι,αλλα εμενα μου αρεσε.νιωθω μια πληροτητα οταν παιζω μπασκετ.μου ειχε λειψει παρα παρα πολυ.ζηλευω πολυ τον αδερφο μου που ακομα παιζει ποδοσφαιρο σε ομαδα με προπονησεις και αγωνα καθε σαββατοκυριακο.εγω για τις επομενες 5 κυριακες (περιπου γιατι εχουμε και εκλογες) θα εχω αγωνες ,χωρις προπονησεις βεβαια αλλα ενταξει δεν μπορουμε να τα εχουμε και ολα...

υγ καθως εγραφα το ποστ θυμηθηκα μια ακομα φορα που επαιξα αγωνα μπασκετ.αλλα τοτε ηταν τελειως καταλαθος,απλα βρεθηκα την σωστη στιγμη στο σωστο μερος.στο πανεπιστημιακο γυμναστηριο ειχε αγωνα μια απο τις ομαδες της σχολη μου,με βρηκαν κοντο ε.....ε θελω να πω καλο και με εβαλαν να παιξω.δεν ειχα εμφανιση,μονο μια σαλιαρα,δεν ειναι οτι ανηκα σε αυτην την ομαδα,δεν ειχα ξαναδει κανεναν συμπαικτη μου εκτος απο εναν που με ειχε δει στην σχολη και ηξερε οτι ημασταν συμφοιτητες και μου το προτεινε,δεν υπηρξε αρχικος σχεδιασμος οπως σημερα.το ευχαριστηθηκα αλλα οχι και τοσο οσο σημερα.

με γεια μου

και το δικο μου κρεβατι ειναι so boring αλλα πλεον εχει ενα ολοκαινουργιο στρωμα.

εμενα μου πηραν

περυσι εκανα μαθημα στα παιδια μιας οικογενειας που η μητερα τους δουλευε σε μαγαζι με επιπλα,φωτιστικα,διακοσμητικα,ειδη δωρων και πολλα ακομα.σε καθε γιορτη,ολο και κατι που εκαναν δωρο.τα χριστουγεννα λοιπον μου χαρησαν ενα γυαλινο ροδι.το δειχνω στην μητερα μου και μου λεει "α αυτο το θελω να το στολισω"."παρτο" της απαντησα,ε δεν με πειραζε.στο τελος της χρονια μου εδωσαν ενα ρολοι σε σχημα λουκετου και το πασχα κατι αυγα με καθρεπτες γυρω γυρω.και τα δυο πηγαν απο τον γιο στην μητερα...στην γιορτη μου ομως μου εκαναν δωρο ενα πολυ ωραιο πορτατιφ σε σχημα κοχυλι. δεν μου χρειαζεται καθολου. παρολαυτα δεν μου κανει η καρδια να της το δωσω. οτι αλλο εχω παρει σαν δωρο απο αυτη την οικογενεια ειναι ηδη στολισμενο στο σπιτι κατα τα γουστα της μητερας μου.αυτο ομως ειναι στο κομοδινο μου,και ας μην το εχω χρησιμοποιησει ποτε ή μαλλον σχεδον ποτε...

numbergeek

τις προαλλες ημουν μεσα στον ηλεκτρικο το πρωι και πηγαινα για διαβασμα και παρατηρησα στην οθονη που δειχνει την ημερομηνια και την ωρα το εξης: 20.09.2010 8:25.σκεφτηκα ποσο ωραιο θα ηταν να το δω αυτο στις οχτω και εντεκα το βραδυ.δηλαδη 20.09.2010 20:11....

υγ μα γιατι σκεφτομαι τετοια πραγματα; :)

για φαντασου...

take (at least) five

αυριο πρωτη σεπτεμβρη δεν ξεκιναει μονο το φθινοπωρο αλλα και η εξεταστικη στην σχολη μου,οπως και στις περισσοτερες δηλαδη. γιαυτο λοιπον κανω μια ευχη μεσα απο αυτο το post για να πανε ολα καλα και οι βαθμοι να ειναι απο πεντε και πανω. ο τιτλος του post ,χωρις την παρενθεση, ειναι και τιτλος ενας τραγουδιου που ειχα ακουσει καποτε σε μια εκπομπη μπασκετ και μου αρεσε παρα πολυ. επειδη αυτο το ειδος μουσικης ομως εχει ορχηστρικα κομματια δυσκολευομουν να το βρω, δεν ακουσα καποιον στιχο για να μπορεσω να το εντοπισω. το βρηκα ομως και σας το παραδιδω...

παντα μου αρεσε αυτη η μουσικη,αυτο το ειδος μουσικης και ας μην ειχα ποτε καποιο cd να ακουω. επαιζα στον υπολιγιστη ενα παιγνιδι που ειχε τετοια μουσικη και παντα το ευχαριστιομουν. ε καποια στιγμη βρεθηκαν στον υπολογιστη μου τετοιου ειδους κομματια αλλα λιγο πιο χαλαρα απο το παραπανω και τα ακουγα οταν εφτιαχνα τα παζλ,με ηρεμουσε. ακομα ομως δυσκολευομαι λιγο να τα αναγνωριζω απο το ακουσμα. τα ακουω παραλληλα με κατι αλλο που κανω οποτε δεν δινω και πολυ σημασια.ξερω 2 μεχρι στιγμης.το παραπανω και ενα αλλο που ειχα ακουσει σε ενα blog, σε καλο δρομο ειμαι.ε καποτε θα τα μαθω ή και οχι. δεν εχει μεγαλη σημασια αρκει να τα απολαμβανω.γεια χαρα και καλο μηνα.

απαντηση στο σχολιο του greed post

δεν το παιρνω βαρεως αλλα οπως βλεπεις,μπορει η απληστια (πλεονεξια κατα τον αρκα) να ειναι μακρυα μου,αλλα κανεις δεν μπορει να ξεφυγει και απο τα 7

this is a man's world

but it would be nothing without a woman or a girl.
ψεματα;

greed

οσο και να εχω
παντα θελω λιγο παραπανω...

επομενη σταση...... βικτωρια

Α ΧΑ ΚΑΛΟ Ε!!!!!

εχει πανσεληνο αποψε....

....και ειναι ωραια

sweet dreams

NPB 157

τις τελευταιες 12 μερες εχω παιξει παρα πολυ bowling. εκει που παραθεριζω εχουν μια καλοκαιρινη προσφορα και η χρεωση ειναι μονο 1 ευρω το παιγνιδι. βρηκα ευκαιρια λοιπον και παιζω συνεχεια. οπως σε ολα τα πραγματα ετσι και στο bowling η εξασκηση βοηθαει. πλεον η καλυτερη μου επιδοση (New Personal Best) απο τις 14 αυγουστου 2010 ειναι 157. η αληθεια ειναι οτι οταν εφτασα αυτο το σκορ, δεν χαρηκα και τοσο, οσο το προηγουμενο ρεκορ μου. η εξασκηση με εκανε να νιωθω οτι αυτο το σκορ θα ερχοταν αργα η γρηγορα αλλα και το γεγονος οτι την προηγουμενη μερα ο αδελφος μου ειχε κανει πανω απο 160 μετριασε καπως την χαρα μου. εκει που χαρηκα πραγματικα πολυ, πιο πολυ απο το παιγνιδι με το ρεκορ, ηταν οταν καταφερα και εκανα spare σε ενα αρκετα δυσκολο split που ειχε δημιουργηθει μετα το πρωτο μου χτυπημα. ελπιζω να μην χρειαζεται να εξηγησω τι ειναι το spare και το split, αλλα οποιος εχει αποριες με ρωταει. γεια χαρα

ενταξει το καταλαβα...

ποτε καταλαβαινεις οτι πρεπει να κουρευτεις; οταν πετυχαινεις κατα λαθος τον κουρεα σου στον δρομο, ο οποιος εχει φυγει απο το μαγαζι του για πενταλεπτο διαλειμμα και μολις σε δει σε ρωταει "εμενα εψαχνες....;"

ενας θηλυκος ρος στο παρισι

ειμαι κατα στο να δημοσιευονται δυο ποστ μεσα στην ιδια μερα. ειναι η πρωτη φορα και τελευταια μαλλον που συμβαινει αυτο αλλα η περισταση ειναι πολυ ξεχωριστη γι αυτο γινεται η εξαιρεση...ελπιζω ολα να πανε καλα και να μου φερεις πισω και αυτο που σου ζητησα

+ plus (συν)

[Scene: Phoebe’s birthday, she’s telling everyone what she found out at Ursula’s while sitting in Central Perk.]

Phoebe: I lost a whole year! I can’t believe it! This is so unfair!

Joey: Oh, I don’t know Pheebs. It’ll be okay.

Phoebe: Will it? Will it?! I mean, how would you feel if you found out you were 31?

Joey: That’s not gonna happen. No. (Looks up) Because we have a new deal!

Phoebe: Plus, it totally ruined my schedule! I…I haven’t done any of the things I wanted to do by the time I was 31!

Joey: Like what?

Phoebe: Like okay I-I-I, I haven’t met any Portuguese people! I, I haven’t had the perfect kiss! And I haven’t been to sniper’s school!

Monica: Phoebe, y’know why don’t we just go upstairs and have some birthday cake?

Phoebe: No, I just feel like being by myself for a while. All right? I’ll see you guys later. Thanks. (Gets up and exits.)

Rachel: Hey. (After she leaves.) Oh, poor Pheebs.

Joey: Hey, y’know what you guys? I think I’m gonna go walk her home. (Gets up and runs out.)

Monica: Oh man!

Chandler: What?

Monica: He’s gonna eat the cake!

[Cut outside, Joey is catching up with Phoebe.]

Joey: Pheebs! Wait up! (She stops.) Listen uh, close your eyes. (She does so and Joey passionately kisses her.) Maybe that’s one thing you can cross off your list.

Phoebe: Oh yeah.

(Joey starts to walk away, but stops.)

Joey: Oh, and plus I’m 1/16th Portuguese.

Phoebe: Oh! (Phoebe walks away smiling.)

συν επαιζα εναν χρονο αρμονιο συν δυο χρονια πιανο...

το ημερολογιο ενος τρελου vol3

κυριακη 18 μαημβριου τι 18 τι 28 τι 38
ειναι πρωι...το ρολοι δεν ειναι καν στην πριζα...θα μεινουμε στο κρεβατι μεχρι να βαρεθουμε.οταν ημαστε στο κρεβατι μας δεν βαριομαστε ευκολα,ολο και κατι βρισκουμε να κανουμε,αλλα καποια στιγμη γινεται και αυτο.εχω ιδεα για πρωινο στο κρεβατι,προσπαθω να αναψω το φως του δωματιου αλλα ο διακοπτης δεν με ακουει,μαλλον εχουμε διακοπη ρευματος.σηκωνεσαι και ανοιγεις το παραθυρο να μπει φυσικο φως,ο καιρος ειναι πολυ καλος για την εποχη,ο ηλιος λαμπει.γυριζεις, με κοιτας με ενα χαμογελο και με το δοντακι σου να φαινεται και εισαι ετοιμη να πεις οτι εχει καιρο για βολτιτσα αλλα σε προλαβαινω και το λεω πρωτος.κατεβαζεις το βλεμμα σου σαν να ντρεπεσαι, σαν να λες "γιατι με ξερεις τοσο καλα;" κατι τετοιο.μην ανησυχεις και συ τοσο καλα με ξερεις. θα σου φερω πρωινο να φαμε λιγο να παρουμε δυναμεις και μετα βολτα. ειμαι λιγο ατζαμης ομως και κανω ζημια...επεσε λιγο χυμος στο σεντονι.για να μην μεινει ο λεκες το πλενουμε μαζι στον νυπτηρα.δουλειες δεν ειχαμε,δουλειες αποκτησαμε! απλωνουμε το σεντονι και ετοιμαζομαστε για την βολτα.
περπαταμε αργα,χαλαρα,απολαμβανοντας καθε στιγμη που ειμαστε μαζι.μπορει να ειχε ηλιο,αλλα η θερμοκρασια σιγα σιγα πεφτει. με συμφερει αυτο,γιατι εισαι "τυλιγμενη" πανω μου. ο καιρος σιγα σιγα "χαλαει", οποτε καταλαβαινουμε οτι πλησιαζει η ωρα του γυρισμου. θα γυρισουμε σπιτι για το μεσημεριανο μας και μετα ο καθενας θα παει στην θεση του. εγω στο γηπεδο και συ για υπνο/κρεβατι στα ζεστα. δεν ειναι οτι δεν θελεις να ερθεις, αλλα ο καιρος παραχαλασε για τα γουστα σου . γυριζω σπιτι γυρω στις 8 και εκπληξη!!! εισαι ντυμενη με ενα υπεροχο μαυρο φορεμα και στο σπιτι ακουγεται μια απαλη μελωδια. σε πλησιαζω με ανοιχτα χερια και παφ πεφτεις στην αγκαλια μου. χορευουμε υπο το φως των κεριων (το ρευμα εχει "επιστρεψει" αλλα ειναι πιο ωραια ετσι). πολυ ωραια και επιτυχημενη η εκπληξη...ποτε θα μου ξανακανεις;

το ημερολογιο ενος τρελου vol2

σαββατο 31 φλεβαρη τι 31 τι 41 τι 51
ειναι πρωι...το ρολοι δεν χτυπαει!ε σαββατο ειναι θα μεινουμε λιγο παραπανω στο κρεβατι αλλα οχι οσο θελουμε. εχουμε δουλειες να κανουμε. ψωνια για την κουζινα σου και γενικα για το σπιτι και λιγο καθαριοτητα. το σου στην κουζινα δεν το εχω βαλει εγω, μην με κατηγορησουν αδικα για κατι που δεν ειμαι, εσυ την λες ετσι. παιρνουμε χαλαρα το πρωινο μας και βουρ για ψωνια. ξερουμε ακριβως τι θελουμε οποτε δεν καθυστερουμε και πολυ. μου λες τι θελεις απο μενα και συ ετοιμαζεις το μεσημεριανο μας. το μεσημερι μας παιρνει ο υπνος στον καναπε χαζευοντας τηλεοραση...
το απογευμα σου λεω για την εκπληξη που σου φυλαγα εδω και μερες σαν επτασφραγιστο μυστικο. το βραδυ θα παμε στον ταδε και σου λεω το ονομα του μοναδικου αντρα που "αφηνω" να σε ταξιδευει μεταφορικα. χαρηκες πολυ, ε ενταξει εδω επαιζα στα σιγουρα. βαζουμε τα καλα μας και κατα τις 9 φευγουμε για το μαγαζι που τραγουδαει. η μουσικη του και η φωνη του ταξιδευουν και μενα λιγο, οσο χρειαζεται δηλαδη για να μην σε χανω εκει που πας εσυ. στο τελος της βραδιας εισαι πολυ χαρουμενη και σχεδον μαγεμενη απο την παρασταση του "καλου" σου. αυτο μου φταινει για να χαμογελω και γω.
μολις γυριζουμε σπιτι ειμαστε και οι δυο πολυ κουρασμενοι, αλλαζουμε, ξαπλωνουμε, σου δινω ενα φιλακι και σου ψιθυριζω στο αυτι "ονειρα γλυκα κοριτσακι μου..."
... οπως και αυτο που μολις περιεγραψα...

το ημερολογιο ενος τρελου

παρασκευη 30 φλεβαρη τι 30 τι 40 τι 50
ειναι πρωι...το ρολοι χτυπαει...ο ενας σπρωχνει τον αλλον για να σηκωθει...
+αντε σηκω,θα αργησεις...
-ε λιγακι ακομα...
+το λιγακι σημαινει οτι δεν θα πας καθολου...αντε κοριτσακι μου σηκω
-εσυ ομως θα κατσεις εδω...
+ε τι να κανω;τυχερα του επαγγελματος...αντε σηκω και το απογευμα θα παμε βολτιτσα...
αυτο ηταν,σε επεισα,οπως σχεδον παντα...
το απογευμα ειχαμε ραντεβου στο κεντρο,πηραμε το μετρο και κατεβηκαμε στην ακροπολη. αρχισαμε το περπατημα. ακροπολη, θησειο, μοναστηρακι, συνταγμα, πανεπιστημιο. περασαμε και απο το μαγαζι που καθε φορα που παμε μας μενει μια μυρωδια τηγανιλας στα ρουχα,αλλα μου/μας αρεσει.καθως ανεβαιναμε την ερμου εσυ χαζευες τις βιτρινες και γω εσενα.σου πηρα και παγωτο.στο δρομο για το πανεπιστημιο περασαμε και απο το μερος που πηγαμε το πρωτο μας ραντεβου.συνεχισαμε την βολτα μας προς το βιβλιοπωλειο που ακομα να μαθεις πως πηγαινουμε εκει ( ή κανεις οτι δεν εχεις μαθει), παντα θελεις την δικη μου βοηθεια.κοιταμε λιγο τα βιβλια,ο καθενας στο ειδος του φυσικα.η ωρα της επιστροφης ομως εφτασε,εχει λιγο ψυχρα περπαταμε αγκαλιασμενοι γιατι κρυωνεις λιγο.ξανακανουμε την ιδια διαδρομη με μικρες παραλλαγες και καθομαστε στο μαγαζι με την τηγανιλα (μετα για να φυγει η μυρωδια θα κανουμε μπανιο,μαζι...μαλλον αυτο ειναι που σου αρεσει σε αυτο το μερος,το μετα )πινουμε κατι,τσιμπαμε και κατι...γυριζουμε πισω στην ακροπολη και απο κει με το μετρο στο αμαξι και στην συνεχεια σπιτι.
κανουμε το μπανακι μας, μαζι βεβαιως βεβαιως χαλαρωνουμε, χαζευουμε και λιγο κανενα dvd και μετα υπνο...που λεει ο λογος. το κρεβατι σε αυτες τις περιπτωσεις χρησιμευει και για αλλα πραγματα..(λεπτομεριες δεν χρειαζονται νομιζω) οπως και να εχει στο τελος της βραδιας αγκαλια θα κοιμηθουμε,θα σε στριμωξω και λιγο,ε αφου δεν μπορω πολυ μακρια σου....

λογοκρισια...

μα ελα βρε μ%*&!@#$
η λογοκρισια δεν κανει παντα κακο :)

TOW Chandler Doesn't Like Dogs - Episode 7.08

[Cut to the balcony, Tag is looking down while Rachel enters.]

Rachel: Hey!

Tag: Hey.

Rachel: How are you holding up?

Tag: Not bad.

Rachel: Yeah? I'm sorry about your girlfriend.

Tag: Thanks.

Rachel: So were you guys together a long time?

Tag: A year. On and off. I kinda thought we'd end up together. I don't anymore.

Rachel: Now that she broke up with you?

Tag: Yeah.

Rachel: Yeah. Hmmmm.

Tag: It's weird. I always used to assume, that I would meet someone and fall in love and be happy and all that was just a given. But lately it's like what if it's not. Do you ever have that feeling?

Rachel: No…Yeah, all the time, constantly. It's terrifying. But you know that I figure it…it has to work out.

Tag: Why?

Rachel: Because, uh—it has to.

Tag: You have all the answers, don't you?

Rachel: Yeah, I know, I do. I really do.

Tag: Hey, thanks for talking to me.

Rachel: Well, what is a boss for? Hug it out! (They hug)

Joey: (through the window) All right, he likes you back! Huh? Told ya, you should go for it!

Tag: What?

Joey: (realizes what he said) Street noise drowned any of that out? (Rachel moves madly towards him) No, all right, I see you later, okay... (Turns away embarrassed)

εδω δεν ειχαμε λογοκρισια αφου τελικα αυτο που ειπε ο joey ακουστηκε,αλλα μια χαρα της εκατσε της rachel

[Rachel and Tag go into the hall.]

Rachel: Look, um, I think we should talk about what happened on the terrace.

Tag: Okay.

Rachel: Ah, I-I never should have said what I said. It—y’know what? It just doesn't matter how I feel. I mean we work together, so nothing could really ever happen between us, and what I would love is just to go to work on Monday, and-and never talk about this again, okay? Big day Monday lots to do. So, we're okay?

Tag: Um, I'm not.

Rachel: Oh, god, I know it, that I freaked you out.

Tag: No, you didn't. The only thing that freaked me out was you saying that nothing could ever happen between us.

Rachel: Really?

Tag: Yeah, so, please don't fire me for doing this. (He kisses her)

Rachel: Okay, well, that's one less thing we have to do on Monday.

ολοι μαζι;

σημερα εχει γενικη απεργια η ΓΣΕΕ,η ΑΔΕΔΥ και αρκετα ακομα σωματεια.εκτος ολων των αλλων ομως απεργει και ο ηλιος.....τουλαχιστον μεχρι τωρα...εχω δυο αποριες.τι διεκδικει και πως καταφεραν να τον πεισουν;

ονειρα γλυκα και ας ειναι και μεσημερι...

υπαρχει καλυτερο πραγμα απο τον μεσημεριανο υπνο τις καθημερινες;για μενα οχι,δεν υπαρχει κατι καλυτερο απο το να ειμαι κουρασμενος απο την πρωινη μου δουλεια/εργασια/απασχοληση και να βυθιζομαι στην ξεγνοιασια και στην γαληνη που μου προσφερει το κρεβατι μου...καλη ξεκουραση σε ολους....δλδ και στους 3....

"αποτυχημενη" εξοδο

την τριτη του πασχα ειχα βγει με φιλους απο την σχολη,πηγαμε σε μια ιρλανδεζικη pub.πολυ ωραια ηταν.ο χωρος μου αρεσε πολυ.το προσωπικο ηταν ολοι ξενοι,ιρλανδοι μαλλον,η τηλεοραση επαιζε το sky,σε πηγαινε αλλου,ταξιδευες λιγο....
εκεινη την ημερα ειχε αγωνες ποδοσφαιρου,ο ηχος απο το sky ηταν πολυ καλος.μπορουσες να ακουσεις τις αντιδρασεις των θεατων,τα οοοο,τα αααα.σαν να ημουν σε θεατρο.μου αρεσε τοσο πολυ,που κανονισα με σχεδον ποδοσφαιροφιλους φιλους μου να παμε να δουμε κανενα παιγνιδι εκει,με αγγλικη ομαδα μαλιστα για να το σιγουρεψουμε οτι θα δειξει το παιγνιδι...
φτασαμε στο μαζαγι βρηκαμε ενα τραπεζι σε καλη θεση,με μεγαλη τηλεοραση απεναντι μας.πηραμε τον καταλογο και σκεφτομαστε τι θα παραγγειλουμε.εκεινη σκεφτοταν να παρει Heineken,της εβαλα χερι!μεταφορικα βεβαια."μα καλα θα παρεις οτι μπορεις να αγορασεις και απο ενα περιπτερο;παρε κατι αλλο!"αλλαξε γνωμη και τελικα θα δοκιμαζε κατι αλλο.παλι καλα,ενταξει μπορει να μην εισαι πολυ των αλλαγων και χωρις να ξερω εαν εχεις ηδη δοκιμασει κατι αλλο,αλλα σε ιρλανδεζικη pub ειμαστε,παρε κατι αναλογο. ο αργοπορημενος φιλος μου ηρθε αφου μας ειχαν ηδη παρει παραγγελια,καθησε διπλα μου και με ρωτησε με μια βεβαιοτητα "εχει Paulaner ε;" ε οχι ρε ψαγμενε μπυροποτη,δεν εχει Paulaner σε ιρλανδεζικη pub,κανε λοιπον υπομονη εσυ και το μπυροκοιλι σου,Paulaner θα το ταισεις αλλη μερα....
εκει που καθομασταν,στο πλαι,ειχε μια καρεκλα που ηταν πολυ μονη της.διπλα της ειχε εναν ενισχυτη κιθαρας.μετα απο λιγο ηρθε ενας μαζι με την κιθαρα του,αρχιζε να την κουρδιζει και μετα απο λιγο ξεκινησε να παιζει.το παιγνιδι τελικα το ειδαμε,αλλα στο mute,χωρις ηχο δηλαδη.για τον ηχο πηγαμε αλλα τζιφος...με πειραξε λιγο,αλλα ενταξει καλα περασαμε,η παρεα μετραει ετσι και αλλιως.

υγ ο φιλος μου δεν εχει μπυροκοιλι,ηταν μια υπερβολη.ουτε ψαγμενος μπυροποτης ειναι,και αυτο υπερβολη ηταν :)

ονειρα γλυκα....

οποιος ασχετος-εφιαλτης με ξαναενοχλησει στα ονειρα μου θα του κοψω τα ποδια απο την ριζα!!!!αντε πια παραεγινε το κακο.γιατι εαν δεν κανω οτι θελω ουτε στα ονειρα μου τοτε που θα το κανω;!;!;!;!;

υγ αυτο το ποστ δεν εχει καμια σχεση με το ονειρο του προηγουμενου ποστ

δυο γεγονοτα και ενα ονειρο

εδω και 3 χρονια βοηθαω παιδακια με τα μαθηματα τους.ναι για μενα παιδακια ειναι,ειτε πρωτη γυμνασιου ειτε τριτη λυκειου παιδακια ειναι και ας νομιζουν οτι ειναι μεγαλοι.τον τελευταιο καιρο εγιναν καποια περιστατικα που με κανουν να χαιρομαι αυτη τη δουλεια.
ο κ στα μαθηματικα ολη την χρονια δεν τα πηγαινε πολυ καλα,καθε δευτερα και τεταρτη ημουν μεσα στο σπιτι του για να βοηθησω την αδελφη του αλλα δεν με "εκμεταλλευοταν".στο τελος βεβαια ελυσε πολλες ασκησεις με την καθοδηγηση μου και παλεψε πολυ για να μην εχουμε καποια δυσαρεστη εκπληξη.την ημερα που εγραψε μαθηματικα το απογευμα τον πηρα τηλεφωνο να δω πως τα πηγε.μιλουσε και καταλαβαινα οτι χαμογελαει,καταλαβε ολα τα ερωτηματα και απο oτι ελεγε εγραψε καλα.δεν συμβαινει συχνα να μιλας με καποιον απο το τηλεφωνο και να καταλαβαινεις οτι ειναι χαμογελαστος,τοσο χαρουμενος ηταν που τα πηγε καλα.η χαρα μου δεν περιγραφοταν.
ο μ ειναι ενα καλο παιδι,που εχει αρκετα προβληματα στην μαθηση ομως.με πολλα κενα και πολυ χαμηλους βαθμους στα περισσοτερα μαθηματα καθε φορα που του κανω μαθημα ειναι μια προκληση.μαζι καναμε αλγεβρα,γεωμετρια,χημεια και φυσικη.σε ενα απο αυτα τα μαθηματα οι βαθμοι του ηταν τοσο χαμηλοι ακομα και για παιδι δημοτικου,οχι για παιδι πρωτης λυκειου οπως ειναι εκεινος.για εναμιση μηνα σχεδον καθε μερα ημουν σπιτι του προσπαθωντας να του βαλω οσα περισσοτερα πραγματα χωρουσαν μεσα στο κεφαλι του.την δευτερα το βραδυ με πηρε τηλεφωνο και μου ειπε οτι περασε την ταξη,δεν τον ακουγα πολυ χαρουμενο,αλλα εγω ημουν πολυ περηφανος για εκεινον.βεβαια αυτο που με αγγιξε πιο πολυ ηταν αυτο που μου ειπε η μητερα του την επομενη μερα.με παιρνει τηλεφωνο και μου λεει:
εκεινη:καλησπερα,την περασε την ταξη τελικα ο μ
εγω:ναι το ξερω,μιλησαμε χθες.συγχαρητηρια.
εκεινη:ευχαριστω πολυ που τον βοηθησες
εγω:καναμε και οι δυο οτι μπορουσαμε,και γω και εκεινος.
εκεινη:οχι,εσυ τον βοηθησες παρα πολυ,εαν δεν ησουν εσυ δεν θα τα καταφερνε μονος του,σε ευχαριστω πολυ,ο θεος να σε εχει καλα...
εγω: (καγκελο)ε...ευχαριστω....
δεν ηξερα τι να πω.δεν μου ειχε ξανασυμβει.πολυ με αγγιξε.....μου θυμησε τις διαφημισεις μια καρτας για τα πραγματα που εχουν ανεκτιμητη αξια.


και τωρα το ονειρο :)
ειμαι σε σπιτι παιδιου που κανω μαθημα οταν ξαφνικα μπαινει στο δωματιο η μητερα του παιδιου και αρχιζει και μου κανει παραπονα για τον τροπο που κανω μαθημα.
+ τι μαθημα ειναι αυτο;δεν τα λες καλα!το παιδι εχει αποριες!
- μα οτι απορια εχει την λυνουμε....
+ ναι αλλα καθεσαι!!!σηκω στον πινακα να της τα λες!!!
- μα ποιον πινακα;ιδιαιτερο κανουμε!!!
γυριζω το κεφαλι μου και βλεπω εναν πινακα με κιμωλιες.εχω μεταφερθει σε μια ταξη με μια μαθητρια.αρχιζω και κανω μαθημα,το παιδι νευριαζει και απευθυνεται στην μητερα της,ρε μαμα τι βλακειες κανεις;μια χαρα ηταν το μαθημα πριν.κοιταω την μαμα της,της κανω μια ασεμνη χειρονομια και ξυπνησα :) ε αυτο

αφιερωμενο στα παιδακια μου

πλωρη-μουρουνα

σημερα πηγα για bowling μετα απο πολυ καιρο ειναι η αληθεια και με διαφορετικη παρεα.καλα περασαμε ολοι νομιζω.σε σκορ ειχα ενα 130 (και ημουν πρωτος) και ενα 101 (και ημουν δευτερος),το πρωτο ειναι καλο,το δευτερο ειναι κακο για τα δεδομενα μου,αλλα συμβαινει.τις περισσοτερες απο τις προηγουμενες φορες ειχα παει με εναν φιλο που καθε φορα που εριχνε νομιζα οτι θα πεσει,πηγαινε πολυ μονοκομματος,δεν μπορω να το εξηγησω αλλιως...οταν πετουσε την μπαλα ενιωθες 3 μικρους αναστεναγμους....η μπαλα,το πατωμα και οι κορινες θα ηταν μαλλον,ο καθενας αναστεναζε για διαφορετικο λογο βεβαια.η μπαλα και το πατωμα απο την μεγαλη δυναμη που εβαζε καθε φορα που εριχνε,σιγουρα θα ειχαν γεμισει μελανιες :) οι κορινες αναστεναζαν μαλλον απο ανακουφιση,αφου σπανια τις πετυχαινε.οταν βαζεις δυναμη χανεις σε σημαδι.παντα τον κερδιζα οταν παιζαμε...σε ενα παιγνιδι ηταν μπροστα για 4 στησιματα και ακομα το λεει,στο τελος φυσικα εχασε.εγω δεν κοιτουσα να τον νικησω,αυτο ηταν σχεδον δεδομενο,ηθελα να γινω καλυτερος.η γνωμη μου γιαυτο το παιγνιδι ειναι οτι εχεις αντιπαλο τον εαυτο σου,το να κερδιζω καποιον που δεν μαζευει σκορ πανω απο 100 δεν με κανει να νιωθω περιφανος.οπως και το χανω απο καποιον που κανει τα strike το ενα πισω απο το αλλο δεν ειναι ντροπη.αυτα για το bowling λοιπον.γεια χαρα.

τι σκέφτεστε;

εcενα...

3 μετα τα 13

την πεμπτη 14 ιουνιου το 2007 εγινε μια παρασταση στο μεγαρο μουσικης αθηνων αφιερωμενη στον μανο χατζιδακι,για τα 13 χρονια απο τον θανατο του.δεν το ξερω επειδη πηγα,ουτε ειναι ακομα ενα αργοπορημενο ποστ.τον τελευταιο καιρο χρησιμοποιω αρκετα τον προαστιακο,και σε αρκετους σταθμους υπηρχαν ακομα οι αφισες που διαφημιζαν την παρασταση.ο τιτλος ηταν "Μανος Χατζιδακις 13 χρονια μετα...." μου εκανε εντυπωση λοιπον που ακομα δεν ειχαν αλλαξει τις αφισες.σκεφτηκα λοιπον οτι σημερα,3 χρονια μετα την παρασταση 13 χρονια μετα,να γραψω κατι γιαυτο.το εγραψα......

λιωμενο παγωτο...

...κολλαει στο χερι

λιγοι θα το διαβασουν.....

σημερα πηγα για τελευταια φορα στον αγιο αντωνη,για διαφορετικο λογο απο οτι ειχα παει τις προηγουμενες φορες.να πω την αληθεια προτιμουσα τον λογο που πηγαινα τις προηγουμενες φορες.θυμαμαι την πρωτη φορα που ακουσα στο μετρο "επομενη σταση σεπολια" ποσο παραξενο μου φανηκε.το ειχα συνηθισει πλεον.να πω οτι θα μου λειψει να πηγαινω;θα μου λειψει καπως,και συ ξερεις γιατι θα μου λειψει....

υγ1 παγωτο πηρα,οπως παντα σε τετοιες περιπτωσεις,δυο μπαλες,μια cream'n'cookies και μια μπαλαντερ που σημερα ηταν ρουμι-σταφιδες (σαν πειρατης το ρουμι χρειαζεται!!!)
υγ2 εcυ θα το καταλαβειc,και δεν χρειαζεται να το cιγουρεψειc

hug for her,roll for you

γιατι τα βιντεακια που θελω να "ανεβασω" στο μπλογκ μου απο τα φιλαρακια δεν εχουν "κωδικα ενσωματωσης βιντεο";
http://www.youtube.com/watch?v=j0eStJlnNKo
"Κι ύστερα ξάπλωσε κοντά μου και κοιμήσου
εγώ θα πιάσω μια γωνίτσα στο κρεβάτι "
θα χωραει και ενας τεραστιος πιγκουινος δηλαδη,και ας ειναι περιεργο....

βραδυ σαββατου

σημερα ηταν το πιο περιεργο απογευματοβραδο σαββατου,με την πιο περιεργη παρεα και με την πιο περιεργη ασχολια.στην αρχη ειμασταν σε ενα τραπεζι.εκεινη μια σηκωνονταν,μια πηγαινε μεσα,μια ξανακαθονταν,μια δακρυζε,μια εβγαινε εξω,φαινοταν οτι δεν ηταν καλα.την ρωτησα μηπως μπορω να κανω κατι αλλα τζιφος.σε αυτες τις περιπτωσεις δεν μπορεις να κανεις πολλα και το ξερω,αλλα μια προσπαθεια για βοηθεια δεν παει χαμενη.ειπα ενα ανεκδοτο και γελασε λιγο...κατι ειναι και αυτο,κανεις που κανεις τον καραγκιοζη να μην πετυχαινει κιολας κριμα ειναι.μετα ειμασταν στο πισι και χαζευαμε διαφορα βιντεακια που εβαζε ο ενας στον αλλον,εκεινη ηταν καλυτερα για την ωρα,ενα μνμ παλι θα την ταραζε και θα την εκανε να κανει βολτες περα δοθε με ενα βλεμα γεματο θυμο και αγανακτηση,εγω συνεχισα να βλεπω βιντεακια στο πισι.ξαφνικα κοιταμε το ρολοι και ηταν 9:30,κανεις δεν καταλαβε πως περασε η ωρα....ουτε που καταλαβαμε οτι εφτασε η ωρα για την γιουροβιζον!!!!ειπα να κατσω να δω την συμμετοχη μας και μετα να φυγω,μετα ειπα να κατσω να δω και τα αλλα τραγουδια και μετα να φυγω,μετα μου ειπε 12 πηγε βγαινουν τα φαντασματα τετοια ωρα,κατσε λιγο ακομα και φευγεις μετα,ακουστηκε και η προταση και κοιμηθω εκει,αυτο ηταν μαλλον χιουμορ γιατι δεν ειχα τις πιτζαμουλες μου μαζι :) συνεπως μαζεψα τα πραγματα μου και εφυγα

λιγοι θα το διαβασουν....

δεν ειμαι αυτο που λες.ο γραπτος λογος δεν δειχνει τον σωστο τονισμο και τον χρωματισμο της φωνης.γιαυτο μην με κρινεις απο ενα μνμ.εαν δεν θυμασαι τι λες δεν φταιω εγω.εγω εκανα οτι μου ειπες.ενα διαζευτικο ηττα και μια λεξη παραπανω αλλαζουν το νοημα των οσων λες,αλλα σε μενα δεν τα ειπες.τα ειπες μονο σε αλλον για να μπορεσεις να με κακοχαρακτηρισεις,δεν περιμενα τιποτα παραπανω απο σενα....



δεν ειμαι αυτος που λες...

υγ κανεις δεν θα το καταλαβει....

στον θηλυκο ρος....

ηθελα να βαλω τα δυο βιντεακια...το ενα με το μαυρισμα και το αλλο με την λευκανση στα δοντια...αλλα δεν με αφηνει να τα βαλω εδω....θα βαλω μονο τις διευθυνσεις
http://www.youtube.com/watch?v=Oy34W7T7gN0&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=rOLCwaHVtWs&feature=related

ελπιζω το οτι δεν πηρα την ομπρελα μαζι μου σημερα να βοηθησε....

παλι αργησα...

το 2001 στις 5 νοεμβριου εγινε ο "τελευταιος" του χαρη και του πανου,πηγαμε ολοι...ολοι;ε οχι και ολοι...εγω δυστυχως ημουν φοιτητης στα γιαννενα...η συναυλια εγινε δευτερα και παροτι εγω εκεινο το σαββατοκυριακο ειχα κατεβει αθηνα,δεν εκατσα στην συναυλια...ψαρωμενος φοιτητης ημουν,εδω καλα καλα στο σχολειο δεν ειχα κανει κοπανα θα εχανα μαθηματα στο πανεπιστημιο;αυτη η συναυλια που δεν πηγα ηταν απο τα πραγματα που εχω μετανιωσει στην ζωη μου,εχω χασει για πιο ηλιθιους λογους μαθημα αλλα να μην πας στην τελευταια συναυλια του χαρη και του πανου για να παρακαλουθησεις αναλυση1 σιγουρα ηταν μεγαλο κριμα...το κακο ειναι οτι καταλαβα τι ειχα χασει 8 χρονια και 135 μερες μετα,οχι πως δεν το ειχα καταλαβει απο την πρωτη στιγμη απλα τοσο καιρο τους πηρε για να μου κανουν την χαρη ωστε να τους δω ξανα και τους δυο μαζι να χορευουν...οπως και να εχει ομως αλλες οι συνθηκες το 2001 αλλες το 2010,και γιατι παρακαλω να μην ειχα παει και στις 2;περασα πολυ ωραια στις 20 μαρτιου το 2010 στο ποδηλατροδρομιο και ειμαι σιγουρος οτι θα περνουσα ακομα πιο ωραια στις 5 νοεμβριου το 2001....και σε μια συναυλια που αργησα να παω 8 χρονια και 135 μερες δεν ηταν δυνατον το ποστ να μην αργησει...

Στίχοι: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Μουσική: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Πρώτη εκτέλεση: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας

Εγώ σε έχω πια ξεχάσει
το αίμα μου όμως ακόμα σε θυμάται
χειμώνιασε,
κι όμως βαθιά μέσα στη γη
κι όμως βαθιά μέσα στη γη
ο ήλιος του καλοκαιριού κοιμάται, κοιμάται...

Σαν χρώμα που ονειρεύτηκα και πια δεν το θυμάμαι,
και σαν πληγή που αρνήθηκε να σβήσει ο καιρός...
Σάρκινη φωτιά, γυμνή σκιά,
το μόνο που θυμάμαι πια,
είναι τα μακριά σου δάχτυλα...

Ίσως να ήτανε το φως της κάμαρας το κλεφτό,
ίσως να ήτανε οι σκιές που χόρευαν στους τοίχους,
κι οι θόρυβοι του δρόμου οι μακρινοί...
Ίσως να ήτανε το λευκό ζεστό σου σώμα, ίσως,
που έκανε να μοιάζουνε αιώνιες οι στιγμές.....

Σάρκινη φωτιά, γυμνή σκιά,
το μόνο που θυμάμαι πια,
είναι τα μακριά σου δάχτυλα
το μόνο που θυμάμαι...

Σάρκινη φωτιά, γυμνή σκιά,
το μόνο που θυμάμαι πια,
είναι τα μακριά σου δάχτυλα

πες το και εγινε...

δεν θελω table...

θελω κρεβατι...

ή αντε ενα ντιβανι ...

γινεται

και εγινε

εγω δεν ρωτησα....μην ρωτησεις και συ...

υγ καλη αρχη α...,α...,κ....,μ....,γ....,γ....

μα καλα,και συ;

σημερα απο το πρωι που ξυπνησα το νιωθω σαν παρασκευη...δεν ξερω γιατι...ισως επειδη την προηγουμενη φορα που εδινα μαθημα ηταν παλι παρασκευη.ισως γιατι εχω τοση κουραση μαζεμενη αυτον τον καιρο που ανυπομονω να ερθει το σαββατοκυριακο για να ξεκουραστω.δεν ξερω γιατι...το σιγουρο ειναι οτι μου εχουν λειψει οι παρασκευες...

υγ ευχαριστω για τον τιτλο

αντεχω δεν ακομα παει ματια αλλο μου

αυτον τον καιρο ειμαι στα ορια μου μαλλον....διαβασμα,ιδιαιτερα,τρεξιμο,αγχος,απο κοντα και η ζεστη...μεχρι στιγμης αντεχω ακομα αλλα για ποσο....μακαρι να μπορουσε να γινει πραγματικοτητα αυτο που μου ειπες...κουραγιο σε ολους μας...

αντεχω ακομα ματια μου 51%
δεν παει αλλο 49%

εγω δεν εχω καραβακι....

μπανακι.... μανακι

τωρα που "ανοιγει" ο καιρος,τα μπανακια θα ειναι πιο συχνα και μαλλον με μεγαλυτερη διαρκεια.το βιντεο κλιπ δεν το σχολιαζω...

υγ.ακομα μεγαλο μου φαινεται....τιποτα πιο μικρο δεν εχει; :)

Kαλο μηνα και καλα ψεματα

Δως μου το ψέμα σου

Στίχοι: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Μουσική: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Πρώτη εκτέλεση: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας

Μέσα στο χειμώνα, φέρε μου το φως
που φώτιζε της θάλασσας την άγνωστη γραφή.
Μοναχική γυναίκα, γυναίκα μεθυσμένη
με της ομορφιάς σου το άγριο κρασί

Δως μου,
δως μου το κόκκινο κρασί.
Δως μου το ψέμα σου.

Μέσα στο χειμώνα φέρε μου το φως
που έσβυνε απ΄ τα μάτια μου του φόβου τις σκιές.
Κι ύστερα σε πήρε του κόσμου η βουή
κι ύστερα ξεχαστήκαμε σε ξένες αγκαλιές.

Ψέματα

Στίχοι: Νίκος Πορτοκάλογλου
Μουσική: Νίκος Πορτοκάλογλου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Πορτοκάλογλου

Τέρμα τα θαύματα, τα σινεμά κλειστά
Δεν υπάρχεις πια, δεν υπάρχεις...
όλα τα φώτα σβήνω και κρύβομαι ξανά
Δεν υπάρχεις πια, δεν υπάρχεις...

Ψέματα, ψέματα, πες μου πως είναι ψέμα,
Ένα αστείο χαζό ένα όνειρο
Ψέματα, ψέματα, πες μου πως είναι ψέμα,
Ένα αστείο χαζό εγώ χωρίς εσένα,
Εγώ χωρίς εσένα

Μες στη βουή ξεχνιέμαι
κι ο κόσμος προσπερνά.
Δε με ψάχνεις πια,
δε με ψάχνεις.

Ψέματα, ψέματα, πες μου πως είναι ψέμα,
Ένα αστείο χαζό ένα όνειρο
Ψέματα, ψέματα, πες μου πως είναι ψέμα,
Ένα αστείο χαζό εγώ χωρίς εσένα,
Εγώ χωρίς εσένα

Δε θέλω να θυμάμαι, δε θέλω να ξεχνάω
Δε σε έχω πια, δε σε έχω...
την έξοδο κινδύνου δε βρίσκω πουθενά,
Δε σε έχω πια, δε σε έχω...

Το πιο μεγάλο ψέμα

Στίχοι: Διονύσης Τσακνής
Μουσική: Διονύσης Τσακνής
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Τσακνής

Τα ψέματα που είπα στη ζωή μου
ζητήσαν ένα βράδυ ανακωχή
καθίσανε απέναντι να βρουν εδώ μαζί μου
το πιο μεγάλο ψέμα πού χω πει.

Τους φόβους μου τους ξόρκιζα στα φώτα
τους έκρυβα στου κόσμου τη βουή
ήθελα να μαι μόνος μου, να φεύγω σαν και πρώτα
ένα αθώο ψέμα
είναι αυτό το ψέμα πού χω πει .

Τα λάθη μου τα δίκαζα τις νύχτες
φυλάκιζα τα λόγια στη σιωπή
Σε μας της είπα κάποτε, ταιριάζουν μόνο οι αλήθειες
το πιο μεγάλο ψέμα
είναι αυτό το ψέμα
το πιο μεγάλο ψέμα πού χω πει .

Αγάπες εμπιστεύτηκα στο χρόνο
και φίλους που τους άδειασε η ζωή
τα όνειρα δεν χάνονται, λίγο αλλάζουν μόνο
είναι κι αυτό το ψέμα
ένα μεγάλο ψέμα πού χω πει .

Τα λάθη μου σημάδευα τις νύχτες
φυλάκιζα τα λόγια στη σιωπή
Σε μας της είπα κάποτε, ταιριάζουν μόνο οι αλήθειες
το πιο μεγάλο ψέμα
είναι αυτό το ψέμα
το πιο μεγάλο ψέμα πού χω πει.

ψεματα μονο σημερα,δεν ειναι και για χορταση...
(τους στιχους τους βρηκα οπως παντα απο το http://stixoi.info/ )

βουαλα

αργησα λιγακι,αλλα οριστε,καμαρωστε τα.
γεια χαρα

το φλασακι

ποιο απο τα δυο;
αυτο το φλασακι;




η αυτο το φλασακι?

αναλογα ποτε εχετε γεννηθει λοιπον,καντε επιλογη.
γεια χαρα.

καλη,καλη,καλο.

σημερα ειναι μια καινουργια μερα,η πρωτη μια καινουργιας εβδομαδας,η πρωτη ενος καινουργιου μηνα.οποτε συμβαινει αυτο πολυ μου αρεσει.
καλη αρχη μερας,εβδομαδας και μηνα σε ολους.

να αφησω μουσι?

τον σεπτεμβρη του 2001 αγορασα την πρωτη μου ξυριστικη μηχανη.δουλευε με ρευμα,την εβαζες στην πριζα για να φορτισει και μετα απο λιγο ξυριζοσουν.ειχε 2 σημεια κοπης.ενα για τις κοντες τριχες και ενα για τις λιγο μακρυτερες.με τα χρονια σιγα σιγα ερχονται οι φθορες.δεν φορτιζε,και επρεπε να ειναι συνεχεια στην πριζα για να ξυριζεσαι,μετα απο λιγα χρονια,δεν δουλευε το ξυραφακι για τις μακριες τριχες,και τον τελευταιο χρονο επρεπε να ειναι τουλαχιστον 2-3 μερες στην πριζα για να καταφερω να ξυριστω.χθες παρασκευη 29 ιανουαριου 2010 το λαμπακι που αναβε οταν την εβαζα στην πριζα εσβησε.δεν θυμαμαι ποσο εκανε,αλλα σιγουρα τα εβγαλε τα λεφτα της.γεια χαρα.

ετοιμο!!!!

το δευτερο κατα σειρα παζλ μολις ολοκληρωθηκε και ειμαι πολυ χαρουμενος. ελπιζω σε λιγες μερες να σας το δειξω απο φωτογραφια.γεια χαρα.

καλη χρονια (ξαναπηγαινοντας με χιλια)

τα νεα μου;καινουργιο παζλ για πρωτοχρονιατικο δωρο απο εναν φιλο,τι καλυτερο;το προηγουμενο ειναι ηδη ετοιμο (εδω και δυο μηνες περιπου),αλλα οχι κορνιζαρισμενο,ουτε καν κολλημενο.θα προσπαθησω να το δημοσιευσω συντομα,αλλα δεν ειμαι καλος φωτογραφος και περιμενω βοηθεια.σημερα θα ξεκινησω σιγα σιγα το δευτερο.καλη χρονια σε ολους και σε ολες.γεια χαρα.