το 2001 στις 5 νοεμβριου εγινε ο "τελευταιος" του χαρη και του πανου,πηγαμε ολοι...ολοι;ε οχι και ολοι...εγω δυστυχως ημουν φοιτητης στα γιαννενα...η συναυλια εγινε δευτερα και παροτι εγω εκεινο το σαββατοκυριακο ειχα κατεβει αθηνα,δεν εκατσα στην συναυλια...ψαρωμενος φοιτητης ημουν,εδω καλα καλα στο σχολειο δεν ειχα κανει κοπανα θα εχανα μαθηματα στο πανεπιστημιο;αυτη η συναυλια που δεν πηγα ηταν απο τα πραγματα που εχω μετανιωσει στην ζωη μου,εχω χασει για πιο ηλιθιους λογους μαθημα αλλα να μην πας στην τελευταια συναυλια του χαρη και του πανου για να παρακαλουθησεις αναλυση1 σιγουρα ηταν μεγαλο κριμα...το κακο ειναι οτι καταλαβα τι ειχα χασει 8 χρονια και 135 μερες μετα,οχι πως δεν το ειχα καταλαβει απο την πρωτη στιγμη απλα τοσο καιρο τους πηρε για να μου κανουν την χαρη ωστε να τους δω ξανα και τους δυο μαζι να χορευουν...οπως και να εχει ομως αλλες οι συνθηκες το 2001 αλλες το 2010,και γιατι παρακαλω να μην ειχα παει και στις 2;περασα πολυ ωραια στις 20 μαρτιου το 2010 στο ποδηλατροδρομιο και ειμαι σιγουρος οτι θα περνουσα ακομα πιο ωραια στις 5 νοεμβριου το 2001....και σε μια συναυλια που αργησα να παω 8 χρονια και 135 μερες δεν ηταν δυνατον το ποστ να μην αργησει...
Στίχοι: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Μουσική: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Πρώτη εκτέλεση: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Εγώ σε έχω πια ξεχάσει
το αίμα μου όμως ακόμα σε θυμάται
χειμώνιασε,
κι όμως βαθιά μέσα στη γη
κι όμως βαθιά μέσα στη γη
ο ήλιος του καλοκαιριού κοιμάται, κοιμάται...
Σαν χρώμα που ονειρεύτηκα και πια δεν το θυμάμαι,
και σαν πληγή που αρνήθηκε να σβήσει ο καιρός...
Σάρκινη φωτιά, γυμνή σκιά,
το μόνο που θυμάμαι πια,
είναι τα μακριά σου δάχτυλα...
Ίσως να ήτανε το φως της κάμαρας το κλεφτό,
ίσως να ήτανε οι σκιές που χόρευαν στους τοίχους,
κι οι θόρυβοι του δρόμου οι μακρινοί...
Ίσως να ήτανε το λευκό ζεστό σου σώμα, ίσως,
που έκανε να μοιάζουνε αιώνιες οι στιγμές.....
Σάρκινη φωτιά, γυμνή σκιά,
το μόνο που θυμάμαι πια,
είναι τα μακριά σου δάχτυλα
το μόνο που θυμάμαι...
Σάρκινη φωτιά, γυμνή σκιά,
το μόνο που θυμάμαι πια,
είναι τα μακριά σου δάχτυλα
Μουσική: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Πρώτη εκτέλεση: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Εγώ σε έχω πια ξεχάσει
το αίμα μου όμως ακόμα σε θυμάται
χειμώνιασε,
κι όμως βαθιά μέσα στη γη
κι όμως βαθιά μέσα στη γη
ο ήλιος του καλοκαιριού κοιμάται, κοιμάται...
Σαν χρώμα που ονειρεύτηκα και πια δεν το θυμάμαι,
και σαν πληγή που αρνήθηκε να σβήσει ο καιρός...
Σάρκινη φωτιά, γυμνή σκιά,
το μόνο που θυμάμαι πια,
είναι τα μακριά σου δάχτυλα...
Ίσως να ήτανε το φως της κάμαρας το κλεφτό,
ίσως να ήτανε οι σκιές που χόρευαν στους τοίχους,
κι οι θόρυβοι του δρόμου οι μακρινοί...
Ίσως να ήτανε το λευκό ζεστό σου σώμα, ίσως,
που έκανε να μοιάζουνε αιώνιες οι στιγμές.....
Σάρκινη φωτιά, γυμνή σκιά,
το μόνο που θυμάμαι πια,
είναι τα μακριά σου δάχτυλα
το μόνο που θυμάμαι...
Σάρκινη φωτιά, γυμνή σκιά,
το μόνο που θυμάμαι πια,
είναι τα μακριά σου δάχτυλα
2 σχόλια:
Αργησες σχεδον οσο εκανες να ανεβασεις φωτο απο τα παζλ! Ε ειναι που εχεις και προσωπικη ζωη και δεν προλαβαινεις να γραφεις για το μπλογκ!!! :P
Υ.Γ.Του 2001 θα ηταν σιγουρα πιο ωραια απο φετος...
μαλλον υπαρχει στανταρ χρονος καθυστερησης...
ε βεβαια εχουμε και μια προσωπικη ζωη με το blog θα ασχολουμαστε συνεχεια; :)
@υγ ...
Δημοσίευση σχολίου