δημιουργιες

ηταν μεσημερι,περπατουσαμε μεσα στον ηλιο,φτασαμε στην εξωπορτα,ειχε κλειδια και ανοιξε.μπηκαμε στον ανελκυστηρα και βγηκαμε στον οροφο της.η πορτα στο διαμερισμα δεν ανοιγε,μαλλον καποιος απο μεσα ειχε ξεχασει ή αφησει το κλειδι απο πισω.μας ανοιξε η αδελφη της.προχωρησαμε μαζι και οι τρεις και μπηκαμε στο δωματιο που ηταν η βιβλιοθηκη για να μου δωσει το βιβλιο για το οποιο εγινε αυτη η συναντηση.τα ματια μου επεσαν πανω στην βιβλιοθηκη και αρχισα να ψαχνω το βιβλιο που ηθελα,σε καποια στιγμη ειδα μια σακουλα γεματη πετρες,σηκωσα το βλεμμα μου και ειδα οτι ο χωρος ηταν γεματος απο μικρες μικρες σακουλες και βαλιτσακια (αυτα με τις πολλες θεσεις για μικροπραγματα με τα χωρισματα) που ειχαν πετρουλες σε διαφορα χρωματα.απο την αλλη μερια του δωματιου η αδελφη της με ενα μετρο μετρουσε και ξαναμετρουσε μπροστα απο ενα ψηφιδωτο.ηταν στην αρχη ακομα,η εικονα που θα απεικονιζε ηταν ηδη ζωγραφισμενη (ενα κεφαλι μονο,σαν φωτογραφια διαβατηριου στο πιο καλλιτεχνικο) και χωρισμενη σε μικρα μικρα τμηματα οπου στην συνεχεια θα τοποθετουσε τις ψηφιδες,ειχε βαλει μερικες στο προσωπο.ποιος ειναι;ρωτησα.δεν ειναι καποιος συγκεκριμενος.μου απαντησε.μου αρεσε πολυ.δεν μπορουσα να παρω τα ματια μου απο την εικονα.εβλεπα τον δημιουργο να δημιουργει.θα ηθελα να το δω απο την αρχη.πως ¨τεμαχησε¨ την εικονα που ειχε,πως εβαλε την πρωτη ψηφιδα,μεχρι την ολοκληρωση του ψηφιδωτου.μετρουσε και ξαναμετρουσε.
- τι ψαχνεις;ρωτησε η αδελφη της.
+ το κεντρο,της απαντησε
- μηπως δεν ειναι κυκλος.ξαναρωτησε
+ οχι κυκλος ειναι με διαμετρο 99 εκατοστα,βλακεια ε;επρεπε να ειναι 1 μετρο;
δεν απαντησαμε,απλα χαμογελασαμε.εμενα μου αρεσε,μερικα πραγματα τα βλεπεις,τα θαυμαζεις αλλα παντα εχεις την απορια,πως δημιουργηθηκαν.η φιλη μου μου εξηγουσε κατι σχετικα με το βιβλιο που θα δανειζομουν απο εκεινη αλλα εγω εριχνα κλεφτες ματιες στο ψηφιδωτο.ηταν κατι διαφορετικο για εκεινη την μερα.ελπιζω να το δω και ολοκληρωμενο.γεια χαρα

μου μου μου

οχι δεν σας φωναζει καμια αγελαδα,ειναι τα αρχικα για τα μεσα μαζικης μεταφορας.πριν λιγες μερες ημουν στο κεντρο και περασα και απο το σπιτι μιας φιλης.οταν μου ανοιξε κρατουσε ενα γραμμα,την ρωτησα τι ηταν και μου ειπε οτι το εστειλε το υπουργειο μεταφορων και επικοινωνιων.το ανοιξε και ειχε ενα χαρτη με τις διαδρομες των μμμ στο κεντρο της αθηνας.αφου μενει στο κεντρο θα τις χρησιμευε σκεφτηκαν απο το υπουργειο.οταν γυρισα σπιτι ειχαν στειλει και σε μας αντιστοιχο χαρτη της περιοχη μας,ειναι μια καλη κινηση ωστε να μαθουμε να χρησιμοποιουμε τα μμμ.καλυτερη κινηση θα ηταν να ειχε και μερικα εισιτηρια για τις πρωτες διαδρομες στην πολη.η χρηση των μμμ εχει τα καλα εχει και τα κακα της.

τα καλα της:
οικονομια στον προυπολογισμο του σπιτιου,οικονομια στα καυσινα σαν κρατος γενικοτερα,λιγοτερα αυτοκινητα αρα και λιγοτερη μολυνση απο αυτα,καθαροτερη ατμοσφαιρα,καθε καλοκαιρι βλεπουμε ποσο αποπνικτικη γινεται η ατμοσφαιρα ειδικα σε περιοδους με υψηλες θερμοκρασιες και εντονη υγρασια,επισης λιγοτερη κινηση στους δρομους.

τα κακα της:
εαν σταματησουμε ολοι να παιρνουμε το αυτοκινητο και βγουμε στους δρομους για να επιβιβαστουμε σε τρενα,λεωφορεια,τρολει,τραμ και μετρο δεν θα χωραμε,και ειναι λογικο.εδω και τωρα που κυκλοφορουν χιλιαδες αυτοκινητα υπαρχουν συγκεκριμενες ωρες και διαδρομες που αντι για επιβατης νιωθεις σαρδελα,εξου και το ρητο "ο οασα (οργανισμος αστικων συγκοινωνιων αθηνων) μας ενωνει".αυτο ομως με σωστη οργανωση και μεγαλυτερο δυναμικο και στους οδηγους και στον στολο ειναι κατι που λυνετε. κατι αλλο ειναι ο χρονος.καποτε μια συμφοιτητρια μου με ρωτησε γιατι δεν χρησιμοποιω το αυτοκινητο μου για να ερθω στην σχολη,της απαντησα οτι εκει που εχει φτασει η βενζινη δεν με συμφερει οικονομικα να το παρω,1 ευρω στοιχιζουν τα εισιτηρια για να παω και να ερθω απο την σχολη ενω με 1 ευρω βενζινη ουτε στην σχολη δεν φτανω της ειπα,μετα με ρωταει ποση ωρα κανεις με τα μμμ και ποση με το αμαξι;περιπου 40 λεπτα με το αμαξι και 70 λεπτα με τα μμμ της ειπα,και απανταει κατι στο οποιο δεν ειχα να θεσω κατι ως αντιλογο (τωρα εχω),την μιση ωρα που χανεις στα μμμ δεν μπορεις να την κερδισεις ποτε,τα παραπανω χρηματα ισως ναι.οκει σιγουρα σε μερικες διαδρομες ο χρονος ειναι μεγαλυτερος,αλλα η μολυνση;το λεωφορειο ετσι και αλλιως θα κανει το δρομολογιο του ειτε με εμενα μεσα ειτε οχι,επισης ,κατι που εκανα και κανω σε περιοδους εξετασεων,μεσα στα μμμ μπορω να ριχνω καμια ματια στο μαθημα που εξεταζομαι,κατι τις τελευταιας στιγμης.αμα οδηγω μπορω να το κανω;αρα κερδιζεις χρονο,τουλαχιστον σε αυτες τις περιπτωσεις,μην υπερβαλω κιολας.


δεν λεω να μην εχουμε αυτοκινητο ή να μην το χρησιμοποιουμε ποτε.απλα υπαρχουν περιπτωσεις που ενα λεωφορειο ή καποιο μμμ αρκει για την μεταφορα μας.σιγουρα υπαρχουν δυσκολιες αλλα πρεπει να υπαρχει εμπιστοσυνη στα μμμ και κατανοηση,εαν ολοι πληρωναμε το εισιτηριο μας σε ολα τα μεσα ισως,λεω,ισως να μπορουσαμε να βελτιωσουμε αυτη την κατασταση (το ξερω οτι το ποσο ειναι μικρο αλλα στο μετρο μια χαρα τα καταφερνουν και εχουν και κερδος). επισης υπαρχουν περιοχες με μικρο επιβατικο κοινο και ετσι οι συνθηκες ειναι ακομα πιο δυσκολες,αλλα αμα ο οασα ειχε κερδος σε πολλες διαδρομες του ισως να αντεχε και μερικες με μικρη ζημια.τελος γνωριζω οτι υπαρχουν περιοχες που παροτι ειναι διπλα διπλα και η διαδρομη με το αυτοκινητο ειναι υποθεση 10 λεπτων με το λεωφορειο θα κανεις 20 ή και 25 λεπτα.ο χρονος ειναι σημαντικος για ολους μας,αλλα το περιβαλλον ακομα πιο σημαντικο,τι να τα κανεις τα 10 λεπτα παραπανω οταν ο πλανητης στελνει συνεχως μηνυματα οτι τον πληγωνουμε και οτι δεν θα αντεξει για πολλα χρονια ακομα;ποσο θελεις να ζησεις στον πλανητης σου;10 λεπτα ή αρκετα χρονια ακομα;γεια χαρα

υγ ξεφυγα λιγο στο τελος αλλα αυτη ειναι η αληθεια

Ρωγμές

Στίχοι: Διονύσης Τσακνής
Μουσική: Διονύσης Τσακνής
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Τσακνής

Μονάχος στην πόλη, βαθιά νυχτωμένος
σκοπός και ελπίδα καμιά.
Συνήθειες χρόνων, και κόπος χαμένος
αλήτης καιρός με χτυπά.

Γυρίζω σαν σβούρα, στο ίδιο σημείο
κραυγές ενοχής και θυμού.
Ακόμα και ο έρωτας, μου φαίνεται αστείος,
Eπαίτης θεός του συρμού.

Και μοιάζει η αλήθεια μου πελώριο ψέμα
σε τοίχο η φωνή μου χτυπά,
Ανοίγω τα μάτια σηκώνω το βλέμμα
ξημέρωσε κι έξω φυσά.

Αμέτρητες πόρτες στην πλάτη μου κλείνουν
ρωγμές στο κορμί μου παντού.
Και εγώ ξενυχτάω φουμάρω και πίνω
μ' αυτό το ρεφρέν του χαμού.

Και μοιάζει η αλήθεια μου πελώριο ψέμα
σε τοίχο η φωνή μου χτυπά,
Ανοίγω τα μάτια σηκώνω το βλέμμα
ξημέρωσε κι έξω φυσά.

Ταξίδι πικρό σε άγνωστα μέρη

στους δρόμους του νου θα χαθώ.

Στροφή επί τόπου απλώνω το χέρι

χιονίζει, τοπίο υγρό...

Και μοιάζει η αλήθεια μου πελώριο ψέμα

σε τοίχο η φωνή μου χτυπά,

Ανοίγω τα μάτια σηκώνω το βλέμμα

ξημέρωσε κι έξω φυσά.

(στο κειμενο υπαρχουν τονοι και κεφαλαια παροτι εγω δεν βαζω γιατι ειναι απο την δευθυνση http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=4187 )

ειναι ενα τραγουδι που μου αρεσει πολυ και το αφιερωνω σε εναν καλο μου φιλο που σημερα ξημερωματα θα πεταει για την αλλη μερια του αντλαντικου.καλη τυχη.γεια χαρα

τυχη

τι σου ειναι η τυχη,αδικαιολογητα ρισκα που παντα σου βγαινουν για καλο,μια λαθος κινηση και παρολαυτα ο θεος σου κλεινει το ματι και μαζι με ενα χαμογελο σου λεει,μην ανησυχεις,εγω ειμαι εδω,δεν θα σε αφησω ετσι.αναφερομαι στα παιγνιδια που χρησιμοποιεις ζαρια. στο ταβλι κυριως με ολες τις παραλλαγες του.αμετρητες φορες σε παρτιδες ταβλι εχω υπαρξει θυμα ατυχιας,δεν θεωρω τον εαυτο μου γκαντεμη,απλα σχολιαζω το γεγονος του να εισαι ατυχος σε παιγνιδι με ζαρια.συνηθως τα βαζω με τις δικες μου ατυχες ζαριες παρα με τις τυχερες του αντιπαλου,γιατι πως να το κανουμε καθε δικη μου ατυχια ειναι σημαδι τυχης για τον αντιπαλο.ριχνω τα ζαρια και απλα ξερω οτι θα φερω την χειροτερη ζαρια εκεινη την στιγμη,εαν στην επομενη ζαρια ο αντιπαλος φερει την καλυτερη για εκεινον τοτε εχουμε διπλο σημαδι απο τα ζαρια,οχι φιλε μου,σημερα δεν εισαι απλα ατυχος αλλα και ο αντιπαλος σου εχει την ευνοια της τυχης.διπλο το κακο.ετσι και αλλιως οταν ενας ειναι ατυχος ο αλλος ειναι μπροστα του τυχερος.δεν μπορει να ειναι και οι δυο ατυχοι και να μην κερδισει κανεις.αλλα αλλο να εισαι απλα ατυχος (ατυχιες στις ζαριες σου) και αλλο ειναι σε καθε ζαρια να νιωθεις οτι ο θεος σε βλεπει,γελαει και λεει απο μεσα του,αντε ακομα αντεχεις;ποτε θα τα παρατησεις;οταν συμβαινει αυτο συνιστω ψυχραιμια,παρτο στην πλακα γιατι αλλιως υπαρχει κινδυνος και για σενα αλλα και για τον αντιπαλο (αναφερομαι την στιγμη που απο το νευρα κλεισεις με δυναμη το ταβλι,μακρια τα δακτυλα).επισης εαν εισαι εσυ ο γκαντονε της υποθεσης δοκιμασε το χιουμορ για να ηρεμησουν καπως τα πνευματα και μην επιμενεις για αλλη μια παρτιδα,μπορει τα δικα σου δακτυλα να πιαστουν το ταβλι.γεια χαρα

ελα αλεκο ποσα μπανια εκανες φετος;ποσα;αχαχαχαχαχ

καλοκαιρι,εποχη για βολτες στην παραλια,για μπανιο στην θαλασσα,για παγωτο,για μαυρισμα και ποσα ακομα πραγματα.βρισκομαστε στην τριτη εβδομαδα του αυγουστου.το φετινο καλοκαιρι ξεκινησε νωρις για μενα,ηταν 13 μαιου και γω εκανα τις πρωτες μου βουτιες.οχι οτι εκανα διακοπες,απλα πηγα νωριτερα για μπανιο απο τα προηγουμενα καλοκαιρια.το δευτερο αργησε πολυ,παρα πολυ.δεν θυμαμαι ποτε ηταν ακριβως,το υπολογιζω μετα τις 20 ιουλιου.δυο μηνες μετα.ειμασταν στο αυτοκινητο και κατευθυνομασταν στην παραλια και γω αρχισα να ρωταω τους υπολοιπους ποσα μπανια εχουν κανει.ολοι ειπαν 2-3,4-5 και καποια φιλη σχολιασε,δεν μετραμε πλεον ποσα ακριβως μπανια εχουμε κανει,μεγαλωσαμε για να κανουμε ακομα τετοια πραγματα (χιουμορ εκανε).οκει ειμαι αρκετα μεγαλος για να μετραω ποσες φορες εχω παει για μπανιο αλλα αμα μπορεις να τα μετρησεις στα δακτυλα του ενος χερι σου δεν νομιζω οτι ειναι και τοσο κακο.4 στον αριθμο και δεν προβλεπετε να παει ουτε καν 5.οχι οτι ηθελα να κανω και πολλα περισσοτερα.δεν πρεπει να παραπονιεμαι υπαρχουν και χειροτερα και το ξερω.υπαρχουν ανθρωποι που επρεπε να δουλευουν ολο το καλοκαιρι,σιγουρα υπαρχουν και χειροτερα,αλλα τωρα μαζι μιλαμε.δεν πειραζει,το επομενο καλοκαιρι (το ξερω οτι το καλοκαιρι δεν τελειωσε και οτι εχω καιρο να κανω μερικα ακομα αλλα εχουμε και υποχρεωσεις) θα αργησω να κανω μπανιο για να παει γουρι.γεια χαρα.

πιστη

πιστευα οτι η χθεσινη μερα μου επιφυλαγε μια ευχαριστη εκπληξη,τελικα αυτη δεν ηρθε.ολα εγιναν οπως θα επρεπε να γινουν.κριμα.παντα υπαρχει αυτη η πιστη μεσα μου οταν προκειται για μια ιδεα μου,ειμαι σιγουρος για αυτην,ειμαι πιστος σε αυτην,μεχρι τελικα ή να επιβεβαιωθω ή απλα -οπως σημερα- να διαψευσθω.αυτη η ιδεα ειχε μπει στο μυαλο μου (και πιο πολυ στην καρδια μου) πολυ πριν το καταλαβω.το μυαλο δυσκολευονταν να το μπει στο νοημα της ιδεας,αλλα η καρδια,παροτι αποφασιζει με το συναισθημα και ισως κανει λαθη λογω αυτου,ηξερε τι εκανε.αυτη η ιδεα με εκανε και χθες να πιστεψω στο απιθανο,να περιμενω την ευχαριστη εκπληξη,να εχω πιστη.γεια χαρα

τα φωτα της τηλεορασης

καλοκαιρι,βραδακι,στο μπαλκονι ενος φιλου,καθομαστε,μιλαμε και χαζευουμε.δεξια, αριστερα και απεναντι παραθυρα και μπαλκονια απο τις διπλανες πολυκατοικιες.(δεν χαζευουμε τα παραθυρα).αυτο που μου κανει ιδιαιτερη εντυπωση ειναι το χαρακτηριστικο μπλε φως της ανοιχτης τηλεορασης που φαινεται στα περισσοτερα παραθυρα.οκει και γω βλεπω αρκετα τηλεοραση αλλα μου εκανε κατι αυτη η εικονα.οχι αυτο που λενε οτι χανεις την ζωη σου μπροστα απο μια οθονη (ετσι και αλλιως και γω για να γραψω αυτο μπροστα σε μια οθονη καθομαι),μου φανηκε περιεργο που ολοι ειχαν σβηστα τα φωτα και ειχαν αποκοιμηθει,το πιο πιθανο γιατι η ωρα ηταν προχωρημενη,μπροστα στην τηλεοραση τους.ειχα διαβασει καπου οτι οταν ειναι ανοιχτη μια τηλεοραση δεν μπορουμε να μην την κοιταμε.την παρομοιαζαν με την φωτια που αναβαν οι ανθρωποι και καθονταν γυρω γυρω και ζεσταινοντουσαν.ειναι κατι σαν αρχαιο ενστικτο.εδω ειμαστε λοιπον,στον εικοστοπρωτο αιωνα,στην συγχρονες σπηλιες μας με τις συγχρονες φωτιες που τρεμοπαιζουν.γεια χαρα