Στην πιο "σκύλα" γυναίκα...
Τετάρτη 27 Ιουλίου 2011
ιτσ νοτ μαι φολτ...
Τα τελευταία ποστ είναι γεμάτα από στρατό...δεν φταιώ εγώ...και να θέλω να γράψω κάτι άλλο αυτόν τον καιρό δεν μπορώ...δεν έχω από αλλού υλικό...
Τεμπέλης...
Πόσο τεμπέλης είσαι όταν σε παίρνει ο ύπνος στην σκοπιά και ο συνάδελφός σου σε ξυπνάει για να γίνει η αλλαγή και συ λες " σε 5 λεπτά.."
Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011
Ας άφηνε ένα σημείωμα...
Εμαρφοδιτισμός στον ΕΣ
Όταν στον στρατό δεν κάνεις τίποτα ξύνεις τα αρχιδ σου. Όταν τρέχεις όλη μέρα από υπηρεσία σε υπηρεσία πήζει η μουν σου...
Ερμαφρόδιτος
Ερμαφρόδιτος
Πέμπτη 14 Ιουλίου 2011
Βολή
Τρίτη βράδυ και έχουμε νυχτερίνη βόλη με MG3
νυχτέρινη βόλη σήμαινει οτι θα έχουμε και διόπτρα νύχτερινής όρασης για να σημαδεύουμε στο σκοτάδι. Όλοι είμαστε ενθουσιασμένοι τόσο από το μέγεθος του όπλου όσο και από την διόπτρα που θα κάνει την βόλη λίγο βιντεοπαιγνίδι. Μόλις φτάσαμε στο πεδίο βολης φάγαμε το άκυρο...
+πόση θήτεια σας απομένει;
-ε..7 μήνες...
+ώραια...μαζεύτε τα σκουπίδια γύρω γύρω.
Η μόνη βολή που κάναμε όσοι δεν είχαμε ειδικότητα πολυβολιτές ήταν τα μπουκάλια και οι καφές που είχαν απομείνει από προηγούμενες βολές...(ξενέρωμα...)
νυχτέρινη βόλη σήμαινει οτι θα έχουμε και διόπτρα νύχτερινής όρασης για να σημαδεύουμε στο σκοτάδι. Όλοι είμαστε ενθουσιασμένοι τόσο από το μέγεθος του όπλου όσο και από την διόπτρα που θα κάνει την βόλη λίγο βιντεοπαιγνίδι. Μόλις φτάσαμε στο πεδίο βολης φάγαμε το άκυρο...
+πόση θήτεια σας απομένει;
-ε..7 μήνες...
+ώραια...μαζεύτε τα σκουπίδια γύρω γύρω.
Η μόνη βολή που κάναμε όσοι δεν είχαμε ειδικότητα πολυβολιτές ήταν τα μπουκάλια και οι καφές που είχαν απομείνει από προηγούμενες βολές...(ξενέρωμα...)
ε Λ.Υ.Τ (ελιτ)
elite
εαν θέλει κανείς μετάφραση στα ελληνικά ας χρησιμοποιησει τον google translate :P κοντολογίς είμαστε οι καλύτεροι :)
εαν θέλει κανείς μετάφραση στα ελληνικά ας χρησιμοποιησει τον google translate :P κοντολογίς είμαστε οι καλύτεροι :)
υγ Λόχος Υποστήριξης Τάγματος
2 ώρες και μία αιωνιότητα
Σήμερα η ώρα στην σκόπια δεν περνούσε με τίποτα. Είμαι σίγουρος οτι κάτι είχε πάθει το ρολόι μου. Έτσι σκέφτηκα αυτήν την σκηνή από τα φιλαράκια.
[Scene: Ross and Rachel's apartment. Ross is in the living room covering Emma. Rachel enters wearing a sexy dress.]
ROSS: Wow! (pause) Wow, You look . . . uh . . . It's just, ah . . . That dress . . . uh . . .
RACHEL: Well, I hope the ends of these sentences are good.
ROSS: Well, well, they're good. It's been a while since I've seen you like this. You, you clean up good.
RACHEL: Oh well, well thank you. (She laughs. He stares for a moment.) Okay, stop. Stop looking at me like that. The last time that happened, (points to Ross) that happened. (points to Emma.)
ROSS: Oh right, right. (They pause and exchange a glance. Then, Ross looks away.) So, are you . . . ah . . . you excited about your, your first night away from Emma?
RACHEL: Yeah, yeah. Phoebe and I are going to have so much fun. And thank you for watching the baby, by the way.
ROSS: Oh, it's fine. Actually, I, I invited Mike over.
RACHEL: Phoebe's Mike?
ROSS: Yeah.
RACHEL: I didn't know you guys hung out.
ROSS: We don't. But I thought it would be nice to get to know him. You know, maybe have a little dinner, drinks, conversation.
RACHEL: Oh that's so cute: Ross and Mike's first date. Is that going to be awkward? I mean, what are you guys going to talk about?
ROSS: I don't know. But, you know, we, we have a lot in common, you know. He plays piano; I played keyboards in college. He's been divorced; I have some experience in that area.
(Rachel nods. There is a knock on the door.)
RACHEL: Yeah.
(Phoebe and Mike enter.)
PHOEBE: Hi
RACHEL: Hey.
PHOEBE: (spotting Rachel's dress) Oooh. Girl's night out indeed.
RACHEL: (to Ross) Ok. So now, I think Emma is probably down for the night, but if you need anything Ross . . .
ROSS: Rach, Rach, we'll be fine, all right? You go have fun.
RACHEL: Okay. You too. And I hope you score. (to Mike) Bye.
MIKE: Bye.
ROSS: So . . . Welcome.
MIKE: (Holds up a six pack of Foster's Lager) I got beer.
ROSS: I got bottled breast milk.
MIKE: Eh, why don't we start with the beer?
ROSS: Okay. (They sit.) So, um, Phoebe tells me you, ah, you play piano.
MIKE: Yeah.
ROSS: You know, I, I used to, ah, play keyboards in college.
MIKE: Ah? (pause) Do you have one here?
ROSS: No.
MIKE: Okay. (pause)
(They clink beer bottles, and drink. Then, they stare uncomfortably at their bottles.)
ROSS: Um . . . ah . . . you know, I'm divorced. Um, Phoebe, ah . . . Phoebe said you . . . You've been divorced?
MIKE: Yeah. (pause) Yeah, I'm sorry. I don't . . . I don't really like to talk about it.
ROSS: (pause) That's okay. We'll talk about (pause) something else. (They pause. They drink.)
MIKE: So, you're a paleontologist, right?
ROSS: Yeah.
MIKE: My cousin's a paleontologist.
ROSS: Ah? (Mike nods. Another pause.) Well, he and I would probably have a lot to talk about.
[Scene: Ross and Rachel's apartment. Mike is blowing a note from his beer bottle. Ross stares off to the side.)
ROSS: Shouldn't the pizza be here by now? I mean, they said thirty minutes or less. Well, how long has it been?
MIKE: (looking at his watch) Eleven minutes. (long pause) And now twelve. So, do you like the beer?
ROSS: I do. I do. Although, it's actually a lager.
MIKE: huh. (pause) What's the difference between beer and lager?
ROSS: I don't know. We could look it up.
MIKE: (nods) Things are about to get wild.
[Scene: Ross and Rachel's apartment. Ross and Mike are sitting on the sofa. Ross is fidgeting with the cuff of his sweater while Mike blows his cheeks out. Ross blows a piece of fuzz from his finger.)
MIKE: (releases a whoosh of air) Ya know, I'm going to take off.
ROSS: So soon?
MIKE: Well, yeah.
ROSS: Okay. Well, thanks, ah, thanks for the beer.
MIKE: Ah, you mean lager.
ROSS: Ah yeah. Good times.
(Mike leaves. Ross closes the door behind him.)
MIKE: (In the hall, relieved) Oh.
(Ross, inside the door, releases a sign of relief. Back in the hall, Mike's cell phone rings.)
MIKE: Hello?
PHOEBE: (calling from the bar on her cell phone.) Hey, Mike, it's me. Listen, is um, is Ross near you?
MIKE: Uh, no. I just left.
PHOEBE: Well, you have to go back in.
MIKE: Wha . . .? Go back? To the "land where time stands still"?
PHOEBE: I'm so sorry honey, but, okay, Rachel gave this guy her number and, um, she doesn't want Ross to answer the phone. So, you have to intercept all his calls.
MIKE: I can't do that!
PHOEBE: (to Rachel) He says he can't do that.
RACHEL: Oh give me , , , (Phoebe gives Rachel the phone.) Hi, Mike? Hi. Listen. I know this is a lot to ask, but you know what? If you do this I . . . Phoebe will . . . do anything you want. Seriously, I'm talking dirty stuff.
PHOEBE: All right. (She takes the phone from Rachel.) Hello? Hi. I'm sorry about her, but she wasn't wrong about the dirty stuff.
MIKE: All right. I'll do it. (Phoebe gives the thumbs-up sign to Rachel.) But really, how much dirtier can it get?
PHOEBE: (knowingly chuckles) Oh, Mike. Bye.
(Mike knocks on Ross's door. Ross opens it.)
MIKE: Hey buddy.
ROSS: Uh, hi.
MIKE: Um, can I come back in?
ROSS: (putting his arm up with his hand on the door frame.) Why? (He starts to lower his arm.)
MIKE: (Entering the apartment) I, I was just thinking about how much more we have to talk about.
ROSS: (whining) But you left.
Scene: Ross and Rachel's apartment. Mike is reading from a book.]
MIKE: So, except for the fermentation process, beer and ale are basically the same thing. Fascinating isn't it.
ROSS: Maybe you should look up "fascinating."
(Phone rings.)
MIKE: I'll get it. (He lunges across Ross's lap on the sofa to reach the phone. Ross stares at him with wide eyes.) Hello? Ross's place. Mike speaking. (pause. Hands phone to Ross) It's for you.
ROSS: (takes the phone, but speaks to Mike) I don't understand what just happened here.
[Scene: Ross and Rachel's apartment. Rachel and Phoebe enter.)
RACHEL: Hi.
(Everyone exchanges greetings.)
ROSS: Oh God. (He hugs Rachel)
RACHEL: Oh . . .
MIKE: I'm so glad you're back. (He hugs Phoebe.)
PHOEBE: Oh.
RACHEL: Wow. So, what did you guys do?
ROSS: Oh, you know . . . we just drank some beer and Mike played with the boundaries of normal social conduct.
MIKE: It's true. I did.
PHOEBE: (pause) Well, good bye.
(Okays, and good byes are exchanged all around.)
RACHEL: That was fun Pheebs.
PHOEBE: I know. That was fun. (She and Mike exit.)
RACHEL: See you guys. (She closes the door.)
ROSS: Rachel, lock the door. Lock the door, seriously.
RACHEL: Oh shoot. I forgot to pay Phoebe for the drinks. (She exits to the hallway and closes the door behind her.) Wait, wait. Sorry. Did he call? Did that guy call?
MIKE: No. Just his mom.
RACHEL: Oh, around 8:30?
MIKE: Yeah.
RACHEL: Then, again at 9:00?
MIKE: (nods) uh-huh.
RACHEL: Yeah.
(Inside the apartment the phone rings. Ross answers it.)
ROSS: Hello. (listens) Ah, no, she's not here right now. Can I take a message? (grabs a pad and pen) Bill from the bar? (writes) Okay, "Bill from the bar." I'll make sure she gets your number.
(He hangs up the phone and tears the note off the pad. Then, he stops and re-reads it. Rachel enters.)
RACHEL: Aaah. (She goes to tend Emma.)
ROSS: So, ah . . . So, how was it? Uh, did you guys. . . Did you guys have a good time?
RACHEL: Oh, it was so much fun. It felt so good to be out.
ROSS: (holds up the message) Uh, Rach.
RACHEL: (still looking at Emma) Yeah?
ROSS: (pauses, then crunches up the note and stuffs it in his pocket.) Never mind.
[END]
[Tag Scene: Central Perk. Phoebe and Mike are on the sofa. Ross enters.]
ROSS: Hey you guys. (He sits.)
MIKE: Hey.
PHOEBE: Hey. I'll be right back. I've got to go to the bathroom. (She rises and exits.)
(Ross and Mike glance at each other then both suddenly turn to Phoebe who is gone. They sheepishly exchange glances.)
MIKE: (finally) Stout. That's a kind of beer.
(Ross smiles slightly. Then he gives a single nod that lifts him to his feet. He exits the coffee shop.
υγ δεν βρήκα ολόκληρη την σκήνη, ελπίζω να καταλάβατε που το πάω
[Scene: Ross and Rachel's apartment. Ross is in the living room covering Emma. Rachel enters wearing a sexy dress.]
ROSS: Wow! (pause) Wow, You look . . . uh . . . It's just, ah . . . That dress . . . uh . . .
RACHEL: Well, I hope the ends of these sentences are good.
ROSS: Well, well, they're good. It's been a while since I've seen you like this. You, you clean up good.
RACHEL: Oh well, well thank you. (She laughs. He stares for a moment.) Okay, stop. Stop looking at me like that. The last time that happened, (points to Ross) that happened. (points to Emma.)
ROSS: Oh right, right. (They pause and exchange a glance. Then, Ross looks away.) So, are you . . . ah . . . you excited about your, your first night away from Emma?
RACHEL: Yeah, yeah. Phoebe and I are going to have so much fun. And thank you for watching the baby, by the way.
ROSS: Oh, it's fine. Actually, I, I invited Mike over.
RACHEL: Phoebe's Mike?
ROSS: Yeah.
RACHEL: I didn't know you guys hung out.
ROSS: We don't. But I thought it would be nice to get to know him. You know, maybe have a little dinner, drinks, conversation.
RACHEL: Oh that's so cute: Ross and Mike's first date. Is that going to be awkward? I mean, what are you guys going to talk about?
ROSS: I don't know. But, you know, we, we have a lot in common, you know. He plays piano; I played keyboards in college. He's been divorced; I have some experience in that area.
(Rachel nods. There is a knock on the door.)
RACHEL: Yeah.
(Phoebe and Mike enter.)
PHOEBE: Hi
RACHEL: Hey.
PHOEBE: (spotting Rachel's dress) Oooh. Girl's night out indeed.
RACHEL: (to Ross) Ok. So now, I think Emma is probably down for the night, but if you need anything Ross . . .
ROSS: Rach, Rach, we'll be fine, all right? You go have fun.
RACHEL: Okay. You too. And I hope you score. (to Mike) Bye.
MIKE: Bye.
ROSS: So . . . Welcome.
MIKE: (Holds up a six pack of Foster's Lager) I got beer.
ROSS: I got bottled breast milk.
MIKE: Eh, why don't we start with the beer?
ROSS: Okay. (They sit.) So, um, Phoebe tells me you, ah, you play piano.
MIKE: Yeah.
ROSS: You know, I, I used to, ah, play keyboards in college.
MIKE: Ah? (pause) Do you have one here?
ROSS: No.
MIKE: Okay. (pause)
(They clink beer bottles, and drink. Then, they stare uncomfortably at their bottles.)
ROSS: Um . . . ah . . . you know, I'm divorced. Um, Phoebe, ah . . . Phoebe said you . . . You've been divorced?
MIKE: Yeah. (pause) Yeah, I'm sorry. I don't . . . I don't really like to talk about it.
ROSS: (pause) That's okay. We'll talk about (pause) something else. (They pause. They drink.)
MIKE: So, you're a paleontologist, right?
ROSS: Yeah.
MIKE: My cousin's a paleontologist.
ROSS: Ah? (Mike nods. Another pause.) Well, he and I would probably have a lot to talk about.
[Scene: Ross and Rachel's apartment. Mike is blowing a note from his beer bottle. Ross stares off to the side.)
ROSS: Shouldn't the pizza be here by now? I mean, they said thirty minutes or less. Well, how long has it been?
MIKE: (looking at his watch) Eleven minutes. (long pause) And now twelve. So, do you like the beer?
ROSS: I do. I do. Although, it's actually a lager.
MIKE: huh. (pause) What's the difference between beer and lager?
ROSS: I don't know. We could look it up.
MIKE: (nods) Things are about to get wild.
[Scene: Ross and Rachel's apartment. Ross and Mike are sitting on the sofa. Ross is fidgeting with the cuff of his sweater while Mike blows his cheeks out. Ross blows a piece of fuzz from his finger.)
MIKE: (releases a whoosh of air) Ya know, I'm going to take off.
ROSS: So soon?
MIKE: Well, yeah.
ROSS: Okay. Well, thanks, ah, thanks for the beer.
MIKE: Ah, you mean lager.
ROSS: Ah yeah. Good times.
(Mike leaves. Ross closes the door behind him.)
MIKE: (In the hall, relieved) Oh.
(Ross, inside the door, releases a sign of relief. Back in the hall, Mike's cell phone rings.)
MIKE: Hello?
PHOEBE: (calling from the bar on her cell phone.) Hey, Mike, it's me. Listen, is um, is Ross near you?
MIKE: Uh, no. I just left.
PHOEBE: Well, you have to go back in.
MIKE: Wha . . .? Go back? To the "land where time stands still"?
PHOEBE: I'm so sorry honey, but, okay, Rachel gave this guy her number and, um, she doesn't want Ross to answer the phone. So, you have to intercept all his calls.
MIKE: I can't do that!
PHOEBE: (to Rachel) He says he can't do that.
RACHEL: Oh give me , , , (Phoebe gives Rachel the phone.) Hi, Mike? Hi. Listen. I know this is a lot to ask, but you know what? If you do this I . . . Phoebe will . . . do anything you want. Seriously, I'm talking dirty stuff.
PHOEBE: All right. (She takes the phone from Rachel.) Hello? Hi. I'm sorry about her, but she wasn't wrong about the dirty stuff.
MIKE: All right. I'll do it. (Phoebe gives the thumbs-up sign to Rachel.) But really, how much dirtier can it get?
PHOEBE: (knowingly chuckles) Oh, Mike. Bye.
(Mike knocks on Ross's door. Ross opens it.)
MIKE: Hey buddy.
ROSS: Uh, hi.
MIKE: Um, can I come back in?
ROSS: (putting his arm up with his hand on the door frame.) Why? (He starts to lower his arm.)
MIKE: (Entering the apartment) I, I was just thinking about how much more we have to talk about.
ROSS: (whining) But you left.
Scene: Ross and Rachel's apartment. Mike is reading from a book.]
MIKE: So, except for the fermentation process, beer and ale are basically the same thing. Fascinating isn't it.
ROSS: Maybe you should look up "fascinating."
(Phone rings.)
MIKE: I'll get it. (He lunges across Ross's lap on the sofa to reach the phone. Ross stares at him with wide eyes.) Hello? Ross's place. Mike speaking. (pause. Hands phone to Ross) It's for you.
ROSS: (takes the phone, but speaks to Mike) I don't understand what just happened here.
[Scene: Ross and Rachel's apartment. Rachel and Phoebe enter.)
RACHEL: Hi.
(Everyone exchanges greetings.)
ROSS: Oh God. (He hugs Rachel)
RACHEL: Oh . . .
MIKE: I'm so glad you're back. (He hugs Phoebe.)
PHOEBE: Oh.
RACHEL: Wow. So, what did you guys do?
ROSS: Oh, you know . . . we just drank some beer and Mike played with the boundaries of normal social conduct.
MIKE: It's true. I did.
PHOEBE: (pause) Well, good bye.
(Okays, and good byes are exchanged all around.)
RACHEL: That was fun Pheebs.
PHOEBE: I know. That was fun. (She and Mike exit.)
RACHEL: See you guys. (She closes the door.)
ROSS: Rachel, lock the door. Lock the door, seriously.
RACHEL: Oh shoot. I forgot to pay Phoebe for the drinks. (She exits to the hallway and closes the door behind her.) Wait, wait. Sorry. Did he call? Did that guy call?
MIKE: No. Just his mom.
RACHEL: Oh, around 8:30?
MIKE: Yeah.
RACHEL: Then, again at 9:00?
MIKE: (nods) uh-huh.
RACHEL: Yeah.
(Inside the apartment the phone rings. Ross answers it.)
ROSS: Hello. (listens) Ah, no, she's not here right now. Can I take a message? (grabs a pad and pen) Bill from the bar? (writes) Okay, "Bill from the bar." I'll make sure she gets your number.
(He hangs up the phone and tears the note off the pad. Then, he stops and re-reads it. Rachel enters.)
RACHEL: Aaah. (She goes to tend Emma.)
ROSS: So, ah . . . So, how was it? Uh, did you guys. . . Did you guys have a good time?
RACHEL: Oh, it was so much fun. It felt so good to be out.
ROSS: (holds up the message) Uh, Rach.
RACHEL: (still looking at Emma) Yeah?
ROSS: (pauses, then crunches up the note and stuffs it in his pocket.) Never mind.
[END]
[Tag Scene: Central Perk. Phoebe and Mike are on the sofa. Ross enters.]
ROSS: Hey you guys. (He sits.)
MIKE: Hey.
PHOEBE: Hey. I'll be right back. I've got to go to the bathroom. (She rises and exits.)
(Ross and Mike glance at each other then both suddenly turn to Phoebe who is gone. They sheepishly exchange glances.)
MIKE: (finally) Stout. That's a kind of beer.
(Ross smiles slightly. Then he gives a single nod that lifts him to his feet. He exits the coffee shop.
υγ δεν βρήκα ολόκληρη την σκήνη, ελπίζω να καταλάβατε που το πάω
Παρασκευή 8 Ιουλίου 2011
Στρατο-λογια vol4
Το παράδοξο των διδύμων
Ένα πολύ ενδιαφέρον αποτέλεσμα της διαστολής το χρόνου είναι το λεγόμενο παράδοξο των διδύμων.
Θεωρούμε δύο 20άχρονους δίδυμους το Σταμάτη και το Γρηγόρη. Ο Γρηγόρης μπαίνει σ’ ένα διαστημόπλοιο το έτος 2008 και ταξιδεύει σ’ ένα μακρινό αστέρι που απέχει απ’ τη Γη 30 έτη φωτός με ταχύτητα πολύ κοντά σ’ εκείνη του φωτός. Αφού φτάσει στον προορισμό του επιστρέφει αμέσως στη Γη με την ίδια ακριβώς ταχύτητα. Όταν φτάνει στη Γη εκπλήσσεται με τις αλλαγές που βλέπει γύρω του. Οι πόλεις γύρω του έχουν αλλάξει, ο τρόπος ζωής των ανθρώπων έχει αλλάξει κι αυτός καθώς νέες τεχνολογίες έχουν μπει στη ζωή του, αλλά και άλλα πολλά. Η μεγαλύτερη έκπληξη όμως τον περιμένει όταν πηγαίνει στο σπίτι του δίδυμου αδερφού του Σταμάτη. Αντί να δει ένα παλικάρι 31 ετών (που είναι η ηλικία του) βλέπει ένα παππούλη με δύο εγγόνια στην ηλικία που είχε όταν ξεκίνησε το ταξίδι του !!! Ο Σταμάτης βλέποντας το δίδυμο αδερφό του τον αναγνωρίζει φυσικά αμέσως και ανοίγει την αγκαλιά του να τον υποδεχτεί :
“Καλωσόρισες Γρηγόρη ! Πως ήταν το ταξίδι ;” λέει ο Σταμάτης. “Ένα ταξίδι στο διάστημα είναι μια εκπληκτική εμπειρία. Βλέπεις υπέροχους κόσμους που δε τους φαντάζεσαι καν… αλλά μια στιγμή ο Σταμάτης που είναι ;” “ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ, τόσο πολύ άλλαξα ;!” απαντά ο Σταμάτης. “Τι ‘κακό’ σε βρήκε και φαίνεσαι σαν να ‘σαι 80άρης;” ρωτά ο Γρηγόρης. “Μα ΕΙΜΑΙ 80 ετών, βρισκόμαστε στο έτος 2068…”
Ο Γρηγόρης λιποθυμά και ο Σταμάτης τον αρχίζει “στα χαστούκια” για να τον συνεφέρει !
Ας το δούμε όμως απ’ τη σκοπιά της επιστήμης :
Είναι φυσικό ν’ αναρωτηθούμε “ποιος από τους δίδυμους αδερφούς ταξίδεψε με ταχύτητα πλησίον εκείνης του φωτός” διότι αυτός θα είναι που δε θα γέρασε. Στο σύστημα αναφοράς του Σταμάτη αυτός έμεινε στη Γη ενώ ο Γρηγόρης έφυγε για στο ταξίδι. Απ’ την άλλη πλευρά κάποιος άλλος από αλλού μπορεί να πει ότι ο Σταμάτης μαζί με τη Γη ταξίδεψε με την προαναφερθείσα ταχύτητα και κατόπιν επέστρεψαν. Ακριβώς αυτό είναι το παράδοξο.
Για να το λύσουμε πρέπει να επισημάνουμε την προσοχή μας στο γεγονός ότι, για να συναντηθούν κινήθηκαν με διαφορετική κατεύθυνση και ταχύτητα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Έτσι, δε μπορούμε να υπολογίσουμε τη διαστολή του χρόνου στηριζόμενοι αποκλειστικά στην ειδική θεωρία της σχετικότητας.
Ένα πολύ ενδιαφέρον αποτέλεσμα της διαστολής το χρόνου είναι το λεγόμενο παράδοξο των διδύμων.
Θεωρούμε δύο 20άχρονους δίδυμους το Σταμάτη και το Γρηγόρη. Ο Γρηγόρης μπαίνει σ’ ένα διαστημόπλοιο το έτος 2008 και ταξιδεύει σ’ ένα μακρινό αστέρι που απέχει απ’ τη Γη 30 έτη φωτός με ταχύτητα πολύ κοντά σ’ εκείνη του φωτός. Αφού φτάσει στον προορισμό του επιστρέφει αμέσως στη Γη με την ίδια ακριβώς ταχύτητα. Όταν φτάνει στη Γη εκπλήσσεται με τις αλλαγές που βλέπει γύρω του. Οι πόλεις γύρω του έχουν αλλάξει, ο τρόπος ζωής των ανθρώπων έχει αλλάξει κι αυτός καθώς νέες τεχνολογίες έχουν μπει στη ζωή του, αλλά και άλλα πολλά. Η μεγαλύτερη έκπληξη όμως τον περιμένει όταν πηγαίνει στο σπίτι του δίδυμου αδερφού του Σταμάτη. Αντί να δει ένα παλικάρι 31 ετών (που είναι η ηλικία του) βλέπει ένα παππούλη με δύο εγγόνια στην ηλικία που είχε όταν ξεκίνησε το ταξίδι του !!! Ο Σταμάτης βλέποντας το δίδυμο αδερφό του τον αναγνωρίζει φυσικά αμέσως και ανοίγει την αγκαλιά του να τον υποδεχτεί :
“Καλωσόρισες Γρηγόρη ! Πως ήταν το ταξίδι ;” λέει ο Σταμάτης. “Ένα ταξίδι στο διάστημα είναι μια εκπληκτική εμπειρία. Βλέπεις υπέροχους κόσμους που δε τους φαντάζεσαι καν… αλλά μια στιγμή ο Σταμάτης που είναι ;” “ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ, τόσο πολύ άλλαξα ;!” απαντά ο Σταμάτης. “Τι ‘κακό’ σε βρήκε και φαίνεσαι σαν να ‘σαι 80άρης;” ρωτά ο Γρηγόρης. “Μα ΕΙΜΑΙ 80 ετών, βρισκόμαστε στο έτος 2068…”
Ο Γρηγόρης λιποθυμά και ο Σταμάτης τον αρχίζει “στα χαστούκια” για να τον συνεφέρει !
Ας το δούμε όμως απ’ τη σκοπιά της επιστήμης :
Είναι φυσικό ν’ αναρωτηθούμε “ποιος από τους δίδυμους αδερφούς ταξίδεψε με ταχύτητα πλησίον εκείνης του φωτός” διότι αυτός θα είναι που δε θα γέρασε. Στο σύστημα αναφοράς του Σταμάτη αυτός έμεινε στη Γη ενώ ο Γρηγόρης έφυγε για στο ταξίδι. Απ’ την άλλη πλευρά κάποιος άλλος από αλλού μπορεί να πει ότι ο Σταμάτης μαζί με τη Γη ταξίδεψε με την προαναφερθείσα ταχύτητα και κατόπιν επέστρεψαν. Ακριβώς αυτό είναι το παράδοξο.
Για να το λύσουμε πρέπει να επισημάνουμε την προσοχή μας στο γεγονός ότι, για να συναντηθούν κινήθηκαν με διαφορετική κατεύθυνση και ταχύτητα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Έτσι, δε μπορούμε να υπολογίσουμε τη διαστολή του χρόνου στηριζόμενοι αποκλειστικά στην ειδική θεωρία της σχετικότητας.
(το παραπανω κειμενο ειναι απο δω)
Το παράδοξο των διδύμων σύμφωνα με έναν ανθυπασπιστή είναι η διαφορά στην οδήγηση στον δίδυμο αδελφό του που μένει εδώ και χρόνια στην Αθήνα που όταν επιστρέφει στα πάτρια εδάφη οδηγεί ,με το συμπάθειο, σαν ταξιτζής...
Το παράδοξο των διδύμων σύμφωνα με έναν ανθυπασπιστή είναι η διαφορά στην οδήγηση στον δίδυμο αδελφό του που μένει εδώ και χρόνια στην Αθήνα που όταν επιστρέφει στα πάτρια εδάφη οδηγεί ,με το συμπάθειο, σαν ταξιτζής...
Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011
Δύο πλευρές,το ίδιο περιπολο..
Τη δευτέρα ο άλφα με τον βήτα είχαν μαζί περίπολο. Όταν ρώτησα τον βήτα πως πήγε μου είπε: "χάλια, μιλούσε ασταμάτητα για 3 ώρες..." όταν ρώτησα τον άλφα πως πήγε μου είπε: "χάλια, μιλούσα μόνος μου για 3 ώρες...". Αύτο μου θύμησε αυτό:
"In the film Annie Hall, a disappointed Woody Allen tells his psychiatrist that he and Annie have sex “hardly ever, maybe three times a week.” Annie, however, sees it differently – she tells her psychiatrist they do it “constantly, I’d say three times a week.” "
υγ εάν θέλετε μετάφραση μου λέτε
"In the film Annie Hall, a disappointed Woody Allen tells his psychiatrist that he and Annie have sex “hardly ever, maybe three times a week.” Annie, however, sees it differently – she tells her psychiatrist they do it “constantly, I’d say three times a week.” "
υγ εάν θέλετε μετάφραση μου λέτε
Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011
joincidence? vol5
Όλες μου οι πρώτες υπηρεσιες σε όλες τις μονάδες που πήγα ήταν στα μαγειρία/εστιατόρια...
στίχοι
υγ καλό μήνα
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
