Τον Οκτώβρη του 2001 ξεκίνησε η φοιτητική μου "καριέρα". Πρώτη στάση Γιάννενα, ωραία τα Γιάννενα. Το μόνο κακό ήταν οτι η κοπέλα μου έμενε Αθήνα. Στα Γιάννενα υπάρχει μία λίμνη, η πασίγνωστη Παμβώτιδα, που έχει ένα μικρό νησάκι. Είχα υποσχεθεί στην κοπέλα μου οτι στο νησάκι δεν θα πάω μόνος μου και θα το δούμε για πρώτη φορά και οι δύο μαζί όταν θα ερχόταν Γιάννενα, τελικά το σχέδιο δεν πέτυχε. Τον Σεπτέμβρη του 2002 συνεχίστηκε η φοιτητική μου "καριέρα" στην Αθήνα. Πήρα μεταγραφή και επέστρεψα στα "πάτρια" εδάφη. Δυστυχώς όμως η σχέση δεν άντεξε στην απόσταση και η Αθήνα δεν έχει νησάκι για να πάω να το δω έστω και μόνος. Τον Δεκέμβρη του ίδιου έτους επέστρεψα στα Γιάννενα για τουριστικούς λόγους αυτή τη φορά και οι φίλοι μου επέμεναν να πάμε στο νησάκι μία βόλτα να χαζέψουμε. Είχα τους ενδοιασμούς μου γιατί σκεφτόμουν την υπόσχεση που είχα δώσει. Με τα πολλά τελικά με έπεισαν και πήγαμε στο νησάκι να χαζέψουμε. Μόνο που παραχαζέψαμε και χάσαμε το τελευταίο καραβάκι της επιστροφής και διανυκτερεύσαμε εκεί.
Το ακαδημαϊκό έτος 2009-2010 έκανα σε 3 παιδάκια ιδιαίτερα μαθήματα από τα οποία τα 2 ήταν στο ίδιο σπίτι. Εύκολα και ξεκούραστα χρήματα όπως συνηθίζω να λέω. Τον Μάη του 2010 όμως έγινα από τρίτεκνος πολύτεκνος. Ο Μάης είναι ο μήνας που καλοί και κακοί μαθητές θέλουν μία μικρή ώθηση για τις εξετάσεις που έρχονται. Γιαυτό η ξαφνική αύξηση των παιδιών μου. Ειδικά τα σαββατοκύριακα έκανα σε όλους. Γαλάτσι, Άγιος Νικόλαος, Περιστέρι, Κουκάκι, Μαρούσι, Ηράκλειο και μέσα σε όλα αυτά και το διάβασμα για τις δικές μου εξετάσεις. Όπως φαίνεται και από το ποστ στις 11 Μάη 2010 έτρεχα σαν τον Βέγγο. Η κούραση ήταν τόσο σωματική όσο και πνευματική. Δεν είχα χρόνο για να ηρεμήσω. Γύριζα σπίτι ενώ έλειπα όλη μέρα και το μόνο που ήθελα ήταν να φάω, να κάνω ένα μπανάκι και να αποκοιμηθώ χωρίς οποιαδήποτε σκέψη ώστε να φύγει η ένταση της ημέρας. Σε ένα από τα ιδιαίτερα λοιπόν με την κούραση να χτυπάει κόκκινο και καθώς περίμενα ο μαθητής μου να λύσει την άσκηση που του είχα ζητήσει με πήρε ο ύπνος στην καρέκλα.
Τις δύο ιστορίες αυτές τις αφηγήθηκα στο event "lie club" που διοργάνωσε ο μεγάλος μου αδελφός την πρωταπριλιά. Λέγαμε δύο ιστορίες και το κοινό προσπαθούσε να βρει ποιά είναι η ψεύτικη και ποιά η αληθινή.Ποιά είναι ποιά λοιπόν;
Το ακαδημαϊκό έτος 2009-2010 έκανα σε 3 παιδάκια ιδιαίτερα μαθήματα από τα οποία τα 2 ήταν στο ίδιο σπίτι. Εύκολα και ξεκούραστα χρήματα όπως συνηθίζω να λέω. Τον Μάη του 2010 όμως έγινα από τρίτεκνος πολύτεκνος. Ο Μάης είναι ο μήνας που καλοί και κακοί μαθητές θέλουν μία μικρή ώθηση για τις εξετάσεις που έρχονται. Γιαυτό η ξαφνική αύξηση των παιδιών μου. Ειδικά τα σαββατοκύριακα έκανα σε όλους. Γαλάτσι, Άγιος Νικόλαος, Περιστέρι, Κουκάκι, Μαρούσι, Ηράκλειο και μέσα σε όλα αυτά και το διάβασμα για τις δικές μου εξετάσεις. Όπως φαίνεται και από το ποστ στις 11 Μάη 2010 έτρεχα σαν τον Βέγγο. Η κούραση ήταν τόσο σωματική όσο και πνευματική. Δεν είχα χρόνο για να ηρεμήσω. Γύριζα σπίτι ενώ έλειπα όλη μέρα και το μόνο που ήθελα ήταν να φάω, να κάνω ένα μπανάκι και να αποκοιμηθώ χωρίς οποιαδήποτε σκέψη ώστε να φύγει η ένταση της ημέρας. Σε ένα από τα ιδιαίτερα λοιπόν με την κούραση να χτυπάει κόκκινο και καθώς περίμενα ο μαθητής μου να λύσει την άσκηση που του είχα ζητήσει με πήρε ο ύπνος στην καρέκλα.
Τις δύο ιστορίες αυτές τις αφηγήθηκα στο event "lie club" που διοργάνωσε ο μεγάλος μου αδελφός την πρωταπριλιά. Λέγαμε δύο ιστορίες και το κοινό προσπαθούσε να βρει ποιά είναι η ψεύτικη και ποιά η αληθινή.Ποιά είναι ποιά λοιπόν;
2 σχόλια:
μα φυσικά η πρώτη έχει ένα ψεματάκι..κατά τα άλλα είναι όλα αλήθεια..και είμαι σίγουρος για αυτό :)
μα φυσικά κιόλας;δεν ήσουν παρών στο event, αλλιώς θα έλεγα άλλη ιστορία που δεν θα ήξερες!!!
Δημοσίευση σχολίου