τα φωτα της τηλεορασης

καλοκαιρι,βραδακι,στο μπαλκονι ενος φιλου,καθομαστε,μιλαμε και χαζευουμε.δεξια, αριστερα και απεναντι παραθυρα και μπαλκονια απο τις διπλανες πολυκατοικιες.(δεν χαζευουμε τα παραθυρα).αυτο που μου κανει ιδιαιτερη εντυπωση ειναι το χαρακτηριστικο μπλε φως της ανοιχτης τηλεορασης που φαινεται στα περισσοτερα παραθυρα.οκει και γω βλεπω αρκετα τηλεοραση αλλα μου εκανε κατι αυτη η εικονα.οχι αυτο που λενε οτι χανεις την ζωη σου μπροστα απο μια οθονη (ετσι και αλλιως και γω για να γραψω αυτο μπροστα σε μια οθονη καθομαι),μου φανηκε περιεργο που ολοι ειχαν σβηστα τα φωτα και ειχαν αποκοιμηθει,το πιο πιθανο γιατι η ωρα ηταν προχωρημενη,μπροστα στην τηλεοραση τους.ειχα διαβασει καπου οτι οταν ειναι ανοιχτη μια τηλεοραση δεν μπορουμε να μην την κοιταμε.την παρομοιαζαν με την φωτια που αναβαν οι ανθρωποι και καθονταν γυρω γυρω και ζεσταινοντουσαν.ειναι κατι σαν αρχαιο ενστικτο.εδω ειμαστε λοιπον,στον εικοστοπρωτο αιωνα,στην συγχρονες σπηλιες μας με τις συγχρονες φωτιες που τρεμοπαιζουν.γεια χαρα